Βραδινή συντροφιά (x3)

Δεν είναι να πάω μια βόλτα από τα βιβλιοπωλεία της πόλης, μου τρέχουν τα σάλια σα σκυλάκι μπροστά σε λαχταριστό κορν-μπιφ! Έτσι έπαθα και το προπερασμένο Σάββατο περνώντας από τον Ιανό όταν είδα σε πολύ καλή προσφορά δύο από τα βιβλία της «λίστας» μου. Την Παρασκευή ολοκλήρωσα το ..έγκλημα κι απέκτησα μισοτιμής δυο βιβλία του Ίαν Ράνκιν, του πιο εμπορικού συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων στη Βρετανία. Λαϊκής κατανάλωσης εντελώς, αλλά ωραίες ιστορίες, ψιλο-ρηχές ενίοτε, αλλά με μπόλικο μπλα-μπλα, πολλούς διαλόγους και δράση κι ωραίες απόψεις του Εδιμβούργου. Έτσι είναι τα βιβλία του, πάντα. Από αυτά που ξεχνάς τον άλλο μήνα κιόλας. Αλλά τι σημασία έχει.. αφού περνάς (περνώ) καλά 10 μέρες διαβάζοντάς τα.. Κι όποιος μου μιλήσει για χάσιμο χρόνου, θα τον παραπέμψω στο χαμένο χρόνο των σαβουροταινιών που θα δει σε μια χρονιά. Ένας Ράνκιν ισοδυναμεί -σε χρόνο- με 6-7 ταινίες δράσης. Στη δική μου ζυγαριά ούτε που περνάει απ' το μυαλό μου να τα συγκρίνω.

Μ' έχει πιάσει απληστία, τ' ομολογώ! Αλλά και τρομερή όρεξη ανάγνωσης, που έχει ροκανίσει τον ήδη μικρό χρόνο που αφιέρωνα σε ύπνο. Έκλεψε κι απ' τον πολύ χαμένο χρόνο μου στο internet. Καλό αυτό. Για τηλεόραση ούτε λόγος, την σνομπάρω μήνες τώρα.

Για λόγους εσωτερικής ισορροπίας έσπευσα την ίδια μέρα να προμηθευτώ και ένα ..καταλληλότερο βιβλίο για την περίοδο που διανύουμε (Σαρακοστή), ενός εκ των αγαπημένων μου θεολόγων-συγγραφέων.

Μ' αυτά τα τρία νομίζω θα περάσω ένα ικανό διάστημα ήρεμος, χεχε! Μετά έρχονται δύσκολοι μήνες (Μάιος-Ιούνιος), νεότερα μάλλον το καλοκαίρι, αλλά πάλι ποιος ξέρει.. συνήθως η όρεξη έρχεται στις πιο δύσκολες και πιεσμένες περιόδους.

>>>
 

Ian Rankin, «Μνήμη νεκρών»
εκδ. Μεταίχμιο 2007
σελ. 594

Το στόρυ του βιβλίου εκτυλίσσεται με φόντο τη διάσκεψη των G8 στο Εδιμβούργο, που έγινε τον Ιούλιο του 2005. Από τις σελίδες του παρελαύνουν γνωστές προσωπικότητες, πρωθυπουργοί, καλλιτέχνες, τραγουδιστές και μπάντες, σκηνές από την περίφημη συναυλία Live 8 και φυσικά ο επιθεωρητής Τζον Ρέμπους, μόνιμος λογοτεχνικός ήρωας του Ίαν Ράνκιν, που καλείται να εξιχνιάσει την υπόθεση «αυτοκτονίας» ενός Σκωτσέζου βουλευτή στο περιθώριο των διασκέψεων των G8.
Με τη «Μνήμη νεκρών» συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από τη «σύλληψη» του επιθεωρητή Ρέμπους, τα οποία εορτάστηκαν δεόντως σε όλη τη Μεγάλη Βρετανία με εκδηλώσεις και σειρά συλλεκτικών προϊόντων.

>>>
 

Ian Rankin, «Το τελευταίο τραγούδι για τον Ρέμπους»
εκδ. Μεταίχμιο 2008
σελ. 544

Όπως προϊδεάζει και ο τίτλος, πρόκειται για το τέλος της σταδιοδρομίας του επιθεωρητή Τζον Ρέμπους. Είναι τέλη φθινοπώρου στο Εδιμβούργο κι ενώ ο Ρέμπους πασχίζει να τακτοποιήσει ορισμένες εκκρεμότητες πριν αποσυρθεί, προκύπτει μια νέα υπόθεση δολοφονίας. Ένας αντικαθεστωτικός ρώσος ποιητής βρέθηκε νεκρός ύστερα από μια -κατά τα φαινόμενα- αποτυχημένη απόπειρα ληστείας στο δρόμο. Όμως όσο πιο βαθιά σκάβουν ο Ρέμπους κι η συνάδελφός του η αρχιφύλακας Σίβον Κλαρκ, τόσο τείνουν να πειστούν ότι δεν έχουν να κάνουν με μια τυχαία επίθεση. Κι αμέσως επακολουθεί και δεύτερη ειδεχθής δολοφονία. Στο μεταξύ, μια άγρια και προμελετημένη επίθεση κατά του τοπικού γκάνγκστερ και ορκισμένου εχθρού του Ρέμπους στρέφει τις υποψίες πάνω του. Μήπως ο επιθεωρητής υπερέβαλε εαυτόν προκειμένου να τακτοποιήσει τις εκκρεμότητές του; Θα καταφέρει να ολοκληρώσει τη μακρόχρονη και άδοξη σταδιοδρομία του που λήγει σε λίγες μόνο μέρες;
Η τελευταία περιπέτεια του διάσημου ευτραφή επιθεωρητή, που αγαπούσε το αλκοόλ και την τζαζ, οδηγούσε στους μουντούς δρόμους του Εδιμβούργου το παλιό του Saab 900 και πρωταγωνίστησε σε 17 μυθιστορήματα, 8 εκ των οποίων εκδόθηκαν στα ελληνικά από το Μεταίχμιο σε μετάφραση της Αλεξάνδρας Κονταξάκη (μου λείπει ένα μόνο πλέον.. πού θα πάει, θα πέσει κι αυτό στα χέρια μου!). Ο Ίαν Ράνκιν φυσικά συνεχίζει το γράψιμο στο ίδιο ύφος, με νέο ήρωα.

>>>
 

Νικόλαος Βασιλειάδης, «Ορθοδοξία, ελπίς του κόσμου»,
τόμος Γ' «Ο εν Χριστώ άνθρωπος»
εκδ. Σωτήρ 2011
σελ. 303

Ο 3ος και τελευταίος τόμος της σειράς «Ορθοδοξία, ελπίς του κόσμου», που ασχολείται με δύο κεντρικά ζητήματα, τη θέση των λαϊκών στην Ορθόδοξη Εκκλησία και την κοινωνική δύναμη της Ορθοδοξίας. Έχοντας διαβάσει με μεγάλο ενδιαφέρον τους πολύ περιεκτικούς δύο πρώτους τόμους, αναμένω με ανυπομονησία και τούτον.