Πολύς κόσμος δεν πήρε χαμπάρι ότι χθες, στις είκοσι και τέσσερις του Μάη, είχε γενέθλια ο..
(είχα την αυθόρμητη επιθυμία να γράψω "ο μοναδικός", αλλά γρήγορα έσβησα τον χαρακτηρισμό, θα ταίριαζε σε πολλούς και θα μείωνε τελικά τον συγκεκριμένο· οπότε το αφήνω σκέτο)
..Bob Dylan. Έκλεισε τα ογδόντα του χρόνια και για άνθρωπο με τόσες περιπέτειες και καταχρήσεις, το λέει κανείς και κατόρθωμα. Πολλοί, λοιπόν, ακούγοντας τα δεκάδες αφιερώματα στα ραδιόφωνα, με κορυφαίο όλων αυτό του Γιάννη Πετρίδη, που έπαιξε αποσπάσματα από τις πρόσφατες -θρυλικές ήδη- ραδιοφωνικές εκπομπές του Μπομπ..
("ο θρύλος", να ένας χαρακτηρισμός που θα ήταν εύστοχος για τον Μπομπ, αλλά δυστυχώς παραπέμπει σε άλλες καταστάσεις)
..πολλοί λοιπόν -επανέρχομαι γιατί εκτροχιάζομαι- νόμισαν ότι είχε περάσει στην άλλη ζωή και τα ρεφλέξ των σταθμών ήταν από συγκλονισμό και θλίψη. Ευτυχώς, όμως, όχι. Είχε γενέθλια, ο Μπομπ, χθες.
Ούτε εγώ το ήξερα, γιατί αλλιώς θα το θυμόμουν. Όπως συνεχίζω να θυμάμαι, ας πούμε, τα δικά σου γενέθλια, μια μέρα πριν του Μπομπ, όπως καμιά φορά θυμάμαι και κάτι άλλα ανώφελα γενέθλια μια μέρα μετά του Μπομπ. Κάποτε όλα αυτά είχαν μια κάποια σημασία και τα θυμόμουν. Τώρα πια, που δεν έχουν καμία σημασία, κοίτα να δεις, εξακολουθώ να τα θυμάμαι. Δεν ξέρω γιατί, μάλλον γιατί έχει μια κάποια σημασία να θυμάται κανείς, κι ας μην έχει σημασία γιατί.
Άκουσα κι ένα καινούριο τραγούδι, ολόφρεσκο σημερινό, σήμερα κυκλοφόρησε δηλαδή, προορισμένο να έχει γενέθλια μια μέρα μετά του Μπομπ..
(όχι, δε θα σου παίξω Μπομπ σήμερα, γιατί χθες ήταν το αφιέρωμα, του χρόνου πάλι· ούτε αυτό θα σου το παίξω, γιατί είναι πολύ ωραίο και θέλω να το χαρώ μόνος μου)
..και μου φάνηκε ταιριαστό γιατί πυροδότησε κατάλληλα τη μνήμη μου· ξανά.
I was just your May baby, just a maybe on your mind
and May's too many months to make any of it fine
Άντε, χρόνια πολλά, Μπομπ· κι εσύ μια μέρα πριν, κι εσύ μια μέρα μετά, ποιος νοιάζεται και ποιος πλέον ρωτά.
