βρήκα μια πεταλούδα παγωμένη στο μπαλκόνι μου

 

Ακριβώς αυτό· βρήκα μια πεταλούδα παγωμένη στο μπαλκόνι μου.

Θυμίζει αυτές τις φράσεις που πολλοί πληκτρολογούν στις μηχανές αναζήτησης, <είδα σκουριά στην πόρτα του αυτοκινήτου μου> ή <πόνεσαν τα δάχτυλά μου ύστερα από δεκαπέντε χιλιόμετρα περπάτημα, τι να κάνω;> Μου θυμίζει και τον στίχο από το παλιά αγαπημένο τραγούδι των Πυξ Λαξ <είμαι ένα γέλιο κρεμασμένο στο μπαλκόνι σου>.

Πρώτη φορά την παρατήρησα την επομένη της κακοΜήδειας. Από νωρίς το πρωί ο ανέφελος ήλιος έλουζε με φως το μπαλκόνι μου, μετά από μέρες παγωμένου βοριά και χιονόβροχου. Στεκόταν σε μια γωνία δίπλα στο μαζεμένο λάστιχο. Με τα κατάμαυρα φτερά της και τις άσπρες και πορτοκαλί πιτσιλιές της έκανε τέλεια αντίθεση και ταυτόχρονα άριστο ταίριασμα με το κεραμιδί πλακάκι και το πράσινο λάστιχο. Ακίνητη εκείνη, όπως κι εγώ γερμένος στα κάγκελα, απολαμβάναμε συντροφιά τη ζεστασιά του πρωινού.

Την ξαναείδα σήμερα το πρωί, αυτή τη φορά παραπετούσε μπροστά στη μπαλκονόπορτα. Παραξενεύτηκα που για τρίτη μέρα βρισκόταν στη γειτονιά μου, ειδικά μια μουντή μέρα σαν κι αυτή, δίχως ήλιο, χωρίς ζεστασιά. Τι γυρεύεις πάλι εδώ αδέσποτη πεταλούδα μου; Βγήκα έξω να την παρατηρήσω. Σε κάθε ήπια ριπή του αέρα τα φτερά της τεντώνονταν και πετούσε δυο πόντους ακανόνιστα· μια δεξιά, μια αριστερά· ξέψυχα, μονοκόματα, χωρίς φτερούγισμα· εμφανώς χωρίς ζωντάνια.

>>>

Βρήκα, λοιπόν, μια πεταλούδα παγωμένη στο μπαλκόνι μου. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός να μου λέει ο θείος μου ο φυσικός ότι αν ψεκάσω με οινόπνευμα μια πεταλούδα, τότε από την άμεση εξάτμιση του οινοπνεύματος, η οποία είναι μια ενδόθερμη διεργασία, η ευαίσθητη πεταλούδα θα παγώσει ακαριαία. Έτσι τις πιάνουν οι διάφοροι συλλέκτες για τις συλλογές τους, μου έλεγε, μα εγώ ουδέποτε τόλμησα να σκεφτώ μια τέτοια απόπειρα. Τώρα όμως που την είχα τελειωμένη μπροστά μου, την έπιασα από το κοκαλωμένο της φτερό και την έφερα στο σπίτι. Άνοιξα μια μηχανή αναζήτησης και πληκτρολόγησα μηχανικά, <βρήκα μια πεταλούδα παγωμένη στο μπαλκόνι μου, τι να κάνω;> Μα η μηχανή δεν έβγαλε κατάλληλη απάντηση καμία. Στο εξής αυτή η ανάρτηση θα είναι και η μόνη εύστοχη απόκριση των μηχανών στο εν λόγω ζήτημα.

Την παρατήρησα ξανά, τα παγωμένα της φτερά με τις άσπρες και πορτοκαλί πιτσιλιές, το λεπτό της κορμάκι και τα λεπτά ποδαράκια της σταυρωμένα ανά δύο σαν ωραία κοιμωμένη.

Θυμάσαι που σε ρώτησα,
τις μέρες του χιονιά,
νεαρή μου πεταλούδα του βοριά,
αν είναι ζεστό το σπίτι σου.
Και μου 'πες τότε ναι.
Τότε τι μου 'ρθες παγωμένη;
Φταίω μήπως εγώ; φταις άραγε εσύ;
ή φταίει πάλι ο κακός μας ο καιρός
κι η εποχή;

Έλειπαν ωστόσο οι δυο της κεραίες. Ίσως γι' αυτό να βρέθηκε στο μπαλκόνι μου εξαρχής· χάθηκε. Και η τόσο αφιλόξενη παρέα μου δημιούργησε την ενδόθερμη διεργασία που αποδείχθηκε μοιραία. Και πάγωσε.

 

<επτά tips να προσελκύσεις πεταλούδες στην αυλή σου>
<εικοσιπέντε φυτά που φέρνουν πεταλούδες στον κήπο μας - τα μυστικά>
<πώς να φροντίσετε τις πεταλούδες>

Κρατώ καβάτζα τις δεύτερες απαντήσεις της μηχανής, η οποία μπορεί να μην απάντησε στο πρόσκαιρο πρόβλημα <βρήκα μια πεταλούδα παγωμένη στο μπαλκόνι μου, τι να κάνω;> ωστόσο μάλλον απάντησε στην πραγματική μου διαχρονική δυσκολία, ότι δεν έρχονται πεταλούδες στο μπαλκόνι μου· μα τι να κάνω..

Μελετώ τα tips, αντιγράφω τα μυστικά
και περιμένω να ξανάρθεις
όμορφη πεταλούδα μου,
στον κήπο, στην αυλή μου.
Με τα πιτσιλισμένα σου φτερά
και τα μελιά σου μάτια,
τα άδετα μακριά σου μαλλιά.

Κι ελπίζω ότι αυτή τη φορά θα ξέρω τι να σε κάμω, πώς να σε προσεγγίσω και τι να σου προσφέρω. Μου το έμαθε πλέον η μηχανή, πώς να φροντίζω πεταλούδες.

το παρασύνθημα

Γι’ αυτό θα έρθω.
Σύνθημα: η Aγάπη.
Παρασύνθημα: η Ειρήνη.
Αλλά για να σε φτάσω
θα πρέπει
να σκοτώσω το φρουρό.

* του Βασίλη Βασιλικού, Ποιήματα της αυτοεξορίας [1967-1973], εκδ. Ιωλκός, το διάβασα εδώ.

silly games

 

[♪] Oh, baby
everytime I hear your name [/♪]
 

Την ώρα που η σιγανή μουσική ενώνεται με τα τύμπανα σε ύφος ρέγκε, αρχίζουν να λικνίζονται νωχελικά στον ρυθμό, στους ήχους. Η σάλα, η μουσική, η διάχυτη ερωτική ατμόσφαιρα, και τα σώματα δυο-δυο να χορεύουν ενωμένα, παραδομένα στο υπνωτιστικά αισθησιακό παρόν τους. Χέρια αιωρούμενα να περιγράφουν τις νότες, χέρια που αγγίζουν να περιγράφουν το αντικρινό κορμί· τα πόδια σταθερά στο πάτωμα, μα ακούραστα στη ζεστασιά του λικνίσματος πλεγμένα. Είναι και τα κεφάλια που γέρνουν στη ζήση της στιγμής, τα μάτια που γεύονται πιο καλά ασφαλισμένα. Νοτίζει η γλώσσα τα αδρόσιστα χείλη, που πόθο να σμίξουν με τα απέναντι έχουν.

[♪] Oh, baby
It's a tragedy that you hurt me
We don't even try [/♪]

Και μετά αγκαλιάζονται. Τα μαλλιά της στον ώμο του, στο λαιμό της τα φιλιά του. Μια σταγόνα την πλαϊνή ταπετσαρία αυλακώνει· πράγματι, είναι φορές που και οι τοίχοι ιδρώνουν. Οι κινήσεις σταματούν, ζεστές οι ανάσες το δέρμα χαϊδεύουν. Πώς ο χρόνος να μη χάσει μια στιγμή, πώς της καρδιάς ο παλμός να μη χάσει έναν χτύπο, όταν η μουσική πρόταση φτάνει στην κορύφωσή της.

[♪] I know you feel the same
I can see it in your eyes [/♪]

Σε λίγο το τραγούδι τελειώνει, τα σώματα ξεκολλάνε, κι από ένα ντροπαλό χαμόγελο φωτίζει τα ξαναμμένα πρόσωπα.

***

Σε σένα που δεν το είδες γιατί ίσως η τύχη δεν σ' άφησε, σε όλους μας που φέτος δεν το βιώσαμε γιατί ένας αόρατος σπόρος δεν μας άφησε, σου μετέφερα με γράμματα μια σκηνή, ένα τραγούδι, έναν αισθησιακό χορό από το "Lovers Rock", της μίνι σειράς Small Axe του Steve McQueen, ο οποίος μας πλημμύρισε με κάθε δυνατό οπτικοακουστικό τρόπο αυτά που χάσαμε τον χρόνο που πέρασε· τα τρυφερά αγγίγματα, τις μουσικές αγκαλιές, των κλειστών ματιών τα όνειρα, των χειλιών το γλυκό μοίρασμα, την απάνεμη κρυψώνα του λαιμού του αγαπημένου προσώπου.

[♪] But I've got no time to live this lie
No, I've got no time to play your silly games [/♪]

Είναι χρόνος, πια, το ανόητο αυτό παιχνίδι να τελειώνει· νομίζω.

Janet Kay, "Silly Games", by Dennis Bovell

 

* Το κείμενο αποτέλεσε συμμετοχή στο κάλεσμα του περιοδικού Cinematek σε μια ειδική έκδοση με θέμα Ο κόσμος που λιώνει. Η ευθύνη για τη μη πρόκριση ανήκει αποκλειστικά στον συντάκτη του :-(