Καλά να πάθεις. Σ' έπιασε να δογματίσεις (περί αγάπης του Θεού και μη τιμωρίας) χρονιάρες μέρες και αράδιασες με θέρμη τις ανοησίες σου νυχτιάτικα παραμονής.
Ήθελες να πας και στο αγιορείτικο μοναστήρι για της Παναγίας, δεν σου έκαναν οι ταπεινές (πολυφωνικές) εκκλησίες της πόλης. Και κίνησες νωρίς για το άλλο άκρο του νησιού, στη βραχώδη έρημο του Ναυαγίου. Ναυάγιο οι σκέψεις σου και η πρόθεσή σου. Βρήκες την πύλη σχεδόν κλειστή· μια χαραμάδα έχασκε και τρύπωσες τα δάχτυλα να την ανοίξεις. Μπήκες στο βουβό προαύλιο που μοιάζει ολόιδιο με δυο αιώνες πριν και περίμενες να ακούσεις ψαλμωδίες. Αμ δε.. ψυχή δεν υπήρχε. Μονάχα οι όρνιθες πετοβολούσαν στο πίσω κτήμα χαρούμενες σάμπως για το πάθημά σου. Δοκίμασες τη θύρα του ναού, μα δεν κουνήθηκε πόντο απ' τη θέση της. Σκέφτηκες περήφανα ότι θα ήρθες μάλλον νωρίς· αξημέρωτα έφυγες απ' το σπίτι ορμώντας με τη Μέγκαν σου στη φιδίσια βορεινή διαδρομή. Έφερες γύρα τον ναό, ατένισες τον υπεραιωνόβιο πύργο και καθάρισες το καινούριο σου δορυφορικό ρολόι μην κι έχασε απ' τη θαμπάδα τη σωστή ώρα. Δε ξέρω αν σε λυπήθηκε ο Θεός, που εξαρχής επέτρεψε την ταλαιπώρια σου («τιμωρία» σου; φευ!), αλλά ένας δόκιμος πρόβαλλε το αναμαλλιασμένο κεφάλι του από το διπλανό κελί και σ' έδιωξε νυσταγμένος. Πριν λίγη ώρα είχαν σχολάσει οι πατέρες την ολονυκτία και είχαν σπεύσει μακάριοι για τον ύπνο των δικαίων.
(Κι έχεις στο στόμα σου την δικαιολογία έτοιμη, «σηκώσετε πατέρες και μια φορά το τηλέφωνο, τόσες φορές προσπάθησα χθες»..)
Κι εσύ, ο δικαιωθείς μονάχα υπό του εαυτού σου, τράβηξες τον δρόμο της επιστροφής για την πόλη. Μα λίγο προτού φτάσεις, παραδομένος στη σκέψη ότι θα αναγκαστείς να υποστείς μια πολυφωνική ακολουθία χωρίς καμία κατάνυξη, σε σπλαχνίσθηκε η Μητέρα του κόσμου όλου και του ουρανού και σε οδήγησε στο μοναστήρι της. Κι ας πέρασε εκ νέου ο λογισμός μήπως κι εκεί είχανε άραγε αγρυπνία και τζάμπα ξανά λοξοδρομείς. Μα εκείνη σε περίμενε πότε θα έρθεις για να ξεκινήσει η Λειτουργία. Σου συνέφερε τους λογισμούς, σου περιμάζεψε την ντροπή, σε πήρε από το χέρι σαν σύντροφος αγαπημένη και σ' έβαλε σπίτι της. Σε στήριξε όρθιο, σε κατένυξε (άλλη φορά ξαναπές αν θες τις κακίες σου για τις γυναικείες μοναχικές ψαλμωδίες), σου προσέφερε τον Υιό της και σε ξεπροβόδισε στα εφτά καλά του Θεού.
Κι ακόμα μιλάς;
ΥΓ. Η Μέγκαν σου έκλεισε σήμερα τα εβδομήντα· χιλιάδες· μόλις. Σε οκτώμισι χρόνια. Η διαδρομική σύντροφός σου προβλέπω ότι θα αποσυρθεί προτού γεράσει. Ακριβώς όπως εσύ, μάλλον γι' αυτό ταιριάζετε.
