Έκανα ένα καυτό ντους, με τα μπράτσα τεντωμένα μπροστά και τις παλάμες να ακουμπούν στα πλακάκια για να στηρίζω το σώμα μου· ακίνητος, με τον σβέρκο λυγισμένο και τα πόδια ανοικτά, κοιτούσα το νερό να κυλά στα πόδια μου και σκεφτόμουν τον Τζιν Κέλυ να χορεύει και να τραγουδά μέσα στην καταρρακτώδη βροχή, ενώ εγώ μετά βίας κρατιόμουν όρθιος κάτω από το νερό.
Σήκωσα το κεφάλι μου. Πάνω στα λευκά πλακάκια ξετυλίγονταν εικόνες από μια ταινία των αδερφών Μαρξ στην οποία ο Γκρούτσο, ακουμπώντας στον τοίχο ενός σπιτιού και απευθυνόμενος στον μπάτσο που τον ρώτησε «Τι κάνετε εκεί;», απάντησε «Κρατάω το σπίτι...».
«Φύγετε, αλλιώς θα σας συλλάβω», διέταξε ο μπάτσος· ο Γκρούτσο απομακρύνθηκε και το σπίτι κατέρρευσε...
Ήμουν ο Γκρούτσο, και το σπίτι ήταν το κορμί μου.
* Από το βιβλίο του Maurice Attia, Η κόκκινη Μασσαλία, εκδ. Πόλις.
