Δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που έφευγα απ' το "χωριό" χωρίς θέληση γι' αυτό που με περίμενε στην "πόλη". Γαντζωμένος ψυχικά στην ασφάλεια μιας αγκαλιάς που ποτέ δεν με πλήγωσε, έβλεπα τα πόδια μου να παίρνουν τη ρότα της υποχρέωσης. Όπως τα χεράκια του μικρού παιδιού που γραπώνονται αποφασιστικά στο χείλος της πόρτας του ασανσέρ, αρνούμενα να καταλάβουν γιατί πρέπει να πάνε και σήμερα στο σχολείο. Γιατί πρέπει να ζήσουν άλλη μια φορά κάτι που δεν χαίρονται; Το ίδιο με χτες, το ίδιο πάλι αύριο..
Ο πυγμάχος
Paul Simon | Βασίλης Καζούλης
"Με τα ρούχα μου μαζεύω και τα λάθη μου μαζί,
πάω εκεί, στο σπίτι που ο αέρας δεν πληγώνει,
με οδηγεί"
Αθεράπευτα αφελής, αμετανόητα παραδομένος στην εμπιστοσύνη μου στην καλοσύνη των ανθρώπων, άφησα ένα βουβό δάκρυ να ξεφύγει της φυλακής των βλεφάρων και υποσχέθηκα επιστροφή. Εκεί, στο σπίτι που ο αέρας δεν πληγώνει, με οδηγεί.
Paul Simon | Βασίλης Καζούλης
"Με τα ρούχα μου μαζεύω και τα λάθη μου μαζί,
πάω εκεί, στο σπίτι που ο αέρας δεν πληγώνει,
με οδηγεί"
Αθεράπευτα αφελής, αμετανόητα παραδομένος στην εμπιστοσύνη μου στην καλοσύνη των ανθρώπων, άφησα ένα βουβό δάκρυ να ξεφύγει της φυλακής των βλεφάρων και υποσχέθηκα επιστροφή. Εκεί, στο σπίτι που ο αέρας δεν πληγώνει, με οδηγεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου