Η πιο όμορφη στιγμή είναι αυτή της πρώτης συνάντησης, όταν όλα -ακόμα- είναι αθώα και τίποτα δεν έχει ειπωθεί.
Σαν ένας χορός.
Στο τέλος, το παιχνίδι κερδίζει όχι αυτός που φεύγει, ούτε εκείνος που μένει.
Μόνο αυτός που θυμάται τα βήματα.
* Βασισμένο σε κείμενο της Νίνας Κουλετάκη, της οποίας το blog πολύ ένθερμα παρακολουθώ. Διασκευασμένο στα μέτρα του παρόντος ιστολογίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου