Η τέχνη του κερδίζειν

 Today's Soundtrack:

«Εσύ που δε μιλάς»
Οδυσσέας Τσάκαλος
"Εσύ που δε μιλάς και στα μάτια με κοιτάς, ναι, ξέρω πια τι θέλεις.."

«Συνήθως αρέσει στις γυναίκες ..αυτό κι αυτό», έλεγα πρόσφατα σε κάποια, «που είναι τόσο απλό.. απορώ πώς δεν το εφαρμόζουν οι άντρες».
«Κι εσύ είσαι πολύ έξυπνος» μου αποκρίνεται, χμ!

>>>

Περίμενα την αδερφή μου. Μετά από καιρό θα με επισκεπτόταν για σαββατοκύριακο κι εγώ -ως συνήθως- πνιγόμουν στις φούριες μου, χειροπιαστές και συναισθηματικές, που μια ζωή με πηγαίνουν (να το πω κομψά) ..προφυλακτήρα-με-προφυλακτήρα!

Έξυπνος ή όχι, σκέφτηκα να πάρω μια απόφαση στρατηγικής σημασίας για τη ..διαιώνιση της αρμονικής σχέσης με την αδερφή μου. Που δεν περνούν 2 ώρες κοινής συνύπαρξής μας και τα ..ντεσιμπέλ αυξάνουν με λογαριθμικό ρυθμό! Ήξερα ότι έρχεται προετοιμασμένη να δει τα χειρότερα. Ήξερα ότι έρχεται με διάθεση να κουνήσει το δάχτυλο σ' ό,τι το γυναικείο μάτι θα σταθεί περισσότερο από 3 δευτερόλεπτα. Ήξερα ότι έρχεται με μια ανάσα έτοιμη να ξεφυσηχθεί καθώς θα ανασηκώνονται τα μανίκια και θα στρώνεται στη δουλειά. Χμμ.. Είχα μπροστά μου ένα σωρό δουλειές: το άγιο τρίπτυχο της νοικοκυράς σκούπισμα-σφουγγάρισμα-ξεσκόνισμα, ένα πλυντήριο και άπλωμα, τακτοποίηση και καθαρισμός δωματίου, κουζίνας και μπάνιου. Και είχα μπροστά μου το απόγευμα της Πέμπτης και το πρωι-μεσήμερο της Παρασκευής. Mission impossible..

Μια απλή λογική λέει: ξεκινάς κι ό,τι προλάβεις.
Άλλη απλή λογική λέει μην κάνεις τίποτα.. θα τ' ακούσεις 2 μέρες, θα ψιλο-τσουγκριστείτε, στο τέλος όλα μέλι-γάλα και το σπίτι ..τζιτζικένιο!

Χεχ, πότε η απλή (ανα)λογική έβγαλε κυβέρνηση; Χρειαζόμουν μια πιο ενισχυμένη, πιο στραγηκική λογική, που και έκπληξη ευχάριστη θα προκαλέσει και δε θα τα κάνω και όλα μόνος μου!

Κίνηση 1η: ακαριαία τακτοποίηση πραγμάτων. Σε όλο το σπίτι. Ρούχα, βιβλία, χαρτούρες, κουτιά, σακούλες, άπλυτα, σαβούρες... όλα βρήκαν την παλιά τους κατάλληλη θέση και μέσα σε μια ώρα το σπίτι έμοιαζε ..μεγαλύτερο!

Κίνηση 2η: σκούπισμα. Γοργό, χωρίς ωστόσο να στερείται λεπτομέρειας. Εννοείται με ηλεκτρική σκούπα! Με ζαλίζει το κεφάλι ο θόρυβος, αλλά χαλάλι. Πολύ καλή γυμναστική, για μέση και μπράτσα, χμ! Κι ευθύς αμέσως έπιασα κουβά και σφουγγαρίστρα, διέλυσα στο νερό και μια γενναία δόση αρωματικού καθαριστικού και έπιασα τα βήματα του ..χορού! Άλλη μια ώρα περασμένη -η τελευταία διαθέσιμη για την Πέμπτη- και το σπίτι απέκτησε άλλον αέρα!

Αποφάσισα να δωρήσω στον εαυτό μου μια καλή έξοδο για το βράδυ της Πέμπτης. Αποφάσισα, όμως, το ίδιο και για το πρωινό ρεπό της Παρασκευής. Η πρωινή βόλτα στην κίνηση της εργαζόμενης πόλης είναι αγαπημένο μου βίωμα, σιγά μην το έχανα! Πρόλαβα όμως να περάσω από τη λαϊκή, όπου βρήκα μια εξαιρετική ποικιλία μήλων για μηλόπιτα. Χμμ.. λες;..

Κίνηση 3η: Με την επιστροφή μου στο σπίτι είδα ότι μου απέμεναν μόλις τρεις κενές ώρες. Ένα γρήγορο πλύσιμο των άπλυτων στην κουζίνα ήταν εύκολο, όσο παράλληλα έβαζα το πλυντήριο να δουλεύει. Και στον υπόλοιπο χρόνο; Πλύσιμο κουζίνας; Και το μπάνιο; Πφφ!

Κίνηση ματ: μηλόπιτα! Ξέθαψα την παλιά πετυχημένη συνταγή και εξασφάλισα τα απαραίτητα. Μια ώρα προετοιμασία (μα ποιος καθρίζει μήλα πια..), πρώτη στρώση στο ταψάκι, γέμιση, δεύτερη στρώση στο ταψάκι, μια τζούρα λάδι κι έτοιμη για το φούρνο. Εν τω μεταξύ είχε τελειώσει και το πλυντήριο. Το ταψί στο φούρνο, τα ρούχα στην απλώστρα. Μισή ώρα αργότερα τα βρεγμένα στάζουν στο μπαλκόνι και η μυρωδιά της φρεσκοψημμένης ζύμης έχει αρχίσει ν' απλώνεται σ' όλο το σπίτι, αφού ξέχασα να κλείσω την ενδιάμεση συρόμενη πόρτα της κουζίνας.

Μόλις ρόδισε από πάνω, άνοιξα το φούρνο, τράβηξα με προσοχή το ταψάκι και βούτηξα κάθετα και αποφασιστικά το μαχαίρι στο μίγμα. Τραβώντας το σιγανά δεν βρήκα ίχνη κολλημένης ζύμης. Η μηλόπιτα ήταν έτοιμη. Έσβησα το φούρνο και έτρεξα να ετοιμαστώ για τη βραδινή έξοδο με τους ασπαιτέους. Την ώρα που έβγαζα έξω το ταψί, άκουσα κλειδιά να γυρίζουν το μύλο της κλειδαριάς στην πόρτα.

«Γειααα!»

«Γεια.. τιιι είναι αυτή η μυρωδιά;»

Γκολ απ' τα αποδυτήρια, αυτό ήταν! Τη χαιρέτησα, τη φίλησα, την ενημέρωσα για τις μικρές δουλίτσες που έκανα («πρόσεχε πού πατάς, έχω σφουγγαρίσει», κλπ, χεχε!) και έγειρα με περηφάνια το αχνίζον ταψί με τη λαχταριστή μηλόπιτα, να τη δει μπροστά της, να τη χορτάσει. «Για σένα!»

>>>

Ε, δεν είναι και τόσο δύσκολο. Όχι οι μικρές δουλειές, αλλά να ξέρει κανείς τι θέλουν. Αυτό το μικρό, το λίγο, που θα ξεκλειδώσει τη διάθεσή τους για να σου προσφέρουν το περισσότερο. Καμιά φορά, ούτε καν κόπο, μια κίνηση θέλει. Μια αυθόρμητη τρυφερή κίνηση.