Η συμβίωση των κέντρων των συναισθημάτων είχε πάντα την ασφαλή ισορροπία της. Η καρδιά υποδεχόταν και διαχειριζόταν τις εισερχόμενες ..βόμβες συναισθημάτων, την ώρα που το μυαλό αναλάμβανε τον γενικό έλεγχο της κατάστασης. Η ψυχή ήταν πάντα στην απέξω. Αυτόνομη και ικανή να διαχειρίζεται τις δικές της νάρκες χωρίς βοήθεια, χωρίς ουσιαστική συμμετοχή των άλλων δύο συνεταίρων.
Έμπαινε ή φύτρωνε, λοιπόν, μια βόμβα στην καρδιά και άναβε το φιτίλι των αντιδράσεων. Η καρδιά κατέγραφε σαν αισθητήρας τα δεδομένα και τα περνούσε στο μυαλό. Κι εκείνο αναλάμβανε την εξέτασή τους. Τι βόμβα είναι αυτή; γιατί φύτρωσε ή ποιος την έστειλε; τι πυρίτιδα έχει; ποιος άναψε το φιτίλι; κ.ο.κ. Κι αφού πραγματοποιούσε όλες τις διαδικασίες ανάδρασης και ανατροφοδότησης έδινε την κατάλληλη πληροφορία στην καρδιά (αν θα πιάσει τόπο η βόμβα, τι ισχύ να έχει η έκρηξη, κ.ο.κ.) για να προχωρήσει στις ελεγχόμενες εκρήξεις! Μια αρμονική συμπληρωματική σχέση, με ένα ελαφρύ προβάδισμα της καρδιάς. Αυτή τραβούσε μπροστά, με το μυαλό να κρατάει τα μπόσικα.
Today's Soundtrack:
Φ. Πλιάτσικας | Bob Dylan | Πυξ Λαξ
"Με καλώδια κρατιέμαι ζωντανός,
έχω αλλάξει κι η ζωή με θέλει αλλιώς"
Κάποτε φύτρωσε μια νέα βόμβα στην καρδιά, ωραία και στιβαρή. Και ήρθε κάποιος και άναψε το φιτίλι της. Η καρδιά ενθουσιασμένη άρχισε να καταγράφει όλα τα συναισθήματα, όλες τις πληροφορίες. Το μυαλό τις υποδεχόταν άριστα προετοιμασμένο και πλήρως εξοπλισμένο για την επεξεργασία τους. Στην αρχή τα δεδομένα ήταν μπόλικα και πιεσμένα και το μυαλό πρόσθεσε στη μηχανή μερικούς ακόμα από τους διαθέσιμους πόρους του συστήματος. Στην πορεία άρχισαν τα δεδομένα να έρχονται όλο και λιγότερα, μα αυτή τη φορά περισσότερο συγκεχυμένα, πιο μπερδεμένα, αλλά και πάλι το μυαλό έκανε τις κατάλληλες ρυθμίσεις ώστε να αντεπεξέλθει στη νέα τους μορφή, δίνοντας συνεχώς ανατροφοδότηση στην καρδιά ότι προχωρεί καλά. Η ψυχή, ως συνήθως, στην απέξω.
Συναγερμός σήμανε στην εταιρεία. Τα συνεταιράκια σε κατάσταση πανικού δεν ήξεραν πώς να διαχειριστούν μια τέτοια κατάσταση. Δεν τους είχε ξανασυμβεί. Οι βόμβες πάντα την καρδιά επέλεγαν και το μυαλό είχε όλο το καθαρό πεδίο να τις διαχειρίζεται. Τώρα όμως ένα άγνωστο βαρύ φορτίο είχε μπει στον προσωπικό χώρο του μυαλού και "απειλούσε" με το άγνωστο φιτίλι του την αρμονική συνεργασία. Με μια αποφασιστική κίνηση και χωρίς δεύτερες σκέψεις, το μυαλό έστρεψε όλα του τα resources στον άγνωστο επισκέπτη, προσπαθώντας να διαχειριστεί γρήγορα μα επιτυχημένα την ανταλλαγή πληροφοριών που είχε ήδη ξεκινήσει.
Η εταιρεία βρέθηκε, τότε, σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση. Να έχει ένα μυαλό μονάχο του με όλη την καλή διάθεση να διαχειριστεί τη βόμβα του, αλλά να μην μπορεί να καταγράψει σωστές πληροφορίες (η καρδιά έκανε πάντα αυτή τη δουλειά) κι από την άλλη μια καρδιά μονάχη της, με τη δική της βόμβα, να αισθάνεται, να καταγράφει, αλλά να μην έχει σε ποιον να στείλει τα δεδομένα της προς έλεγχο και διαχείριση. Και τι γίνεται τώρα;
Τότε ξύπνησε απ' την απέξω της η ψυχή και μισοκοιμισμένη, μισοζαλισμένη από τις δικές τις νάρκες έτρεξε να δώσει λίγους από τους δικούς της διαθέσιμους πόρους. Μη έχοντας, όμως, συμμετοχή σ' αυτές τις εμπειρίες, δεν είχε και την κατάλληλη γνώση να βοηθήσει ουσιαστικά.
Τότε ξύπνησε απ' την απέξω της η ψυχή και μισοκοιμισμένη, μισοζαλισμένη από τις δικές τις νάρκες έτρεξε να δώσει λίγους από τους δικούς της διαθέσιμους πόρους. Μη έχοντας, όμως, συμμετοχή σ' αυτές τις εμπειρίες, δεν είχε και την κατάλληλη γνώση να βοηθήσει ουσιαστικά.
Και τι έγινε; Έγινε ότι συμβαίνει με τα μικρά παιδιά όταν βρίσκονται σε μια δύσκολη κατάσταση που δεν μπορούν, δεν ξέρουν να διαχειριστούν. Η εταιρεία κλάταρε. Το μυαλό άρχισε να χτίζει τοίχο μήπως και αποφύγει την πληροφορία που ερχόταν μαζεμένη και δεν μπορούσε να καταγράψει, η δε καρδιά άρχισε τις μη ελεγχόμενες εκρήξεις της δικής της βόμβας, που με τη σειρά τους απειλούσαν πιθανή ανάφλεξη της βόμβας του μυαλού. Δε θέλει και πολύ συνήθως..
Τότε ξαναξύπνησε η ψυχή και έκανε έκκληση για έκτακτη βοήθεια. Ζήτησε απεγνωσμένα εντολή για δανεισμό πόρων από άλλα μυαλά φιλικών προσώπων. Και βρήκε μερικά και πήρε πόρους, μα κι αυτοί δε μπορούσαν να βοηθήσουν πολύ, όντας εν μέρει ασύμβατοι με την τρέχουσα κατάσταση. Και σκέφτηκε σαν απέλπιδα λύση να στραφεί στα πιο αγαπημένα πρόσωπα, σ' εκείνα που οι πόροι του μυαλού τους θα ήταν απόλυτα συμβατοί και εκπαιδευμένοι και που σίγουρα με προθυμία θα λάμβαναν δράση. Και τους πήρε η ψυχή με το φόβο εκείνου που κατέχει τον πολυτιμότερο θησαυρό. Μα σαν τους κράτησε στα χέρια της, αναγνώρισε με τρόμο στην ουσία τους την ίδια σπάνια ουσία που είχε διακρίνει τόσο στην πυρίτιδα της βόμβας της καρδιάς, όσο και σ' εκείνη του μυαλού! Τώρα αυτό καλό ή κακό ήταν; Οι πολύτιμοι αυτοί πόροι, με την ίδια ουσία, θα ήξεραν πώς να διαχειριστούν την κατάσταση ή θα επιτάχυναν σαν καταλύτες την αυτανάφλεξη, παρασύροντας όλους στην καταστροφή;
Μάταια περίμεναν το μυαλό και η καρδιά τους λυτρωτικούς πόρους. Η ψυχή είχε παγώσει, είχε στυλώσει τα πόδια και αναλογιζόταν τις συνέπειες της επόμενης πράξης της. Που ή θα έδινε τη σωτήρια αναπνοή ή θα υπέγραφε το μοιραίο τέλος τους.
Ιδού έρχεται ώρα και νυν ελήλυθεν.
* Ο τίτλος της ιστορίας, "Mine vaganti", θα μπορούσε να αποδοθεί στα ελληνικά ως «παρασυρόμενες νάρκες», όρος που χρησιμοποιείται για τις θαλάσσιες νάρκες που περιπλέουν ελεύθερα και είναι εξαιρετικά επικίνδυνες όχι μόνο για τις εχθρικές αλλά και για τις φίλιες δυνάμεις. Ωστόσο ο όρος στα ιταλικά χρησιμοποιείται για να περιγράψει ανθρώπους απρόβλεπτους, που εμφανίζονται σε ανύποπτο χρόνο και χώρο για να πούνε αυτό που σκέφτονται. Ο τίτλος είναι δανεισμένος από την πρόσφατη ομώνυμη ταινία του Ferzan Ospetek.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου