Τι ωραία.. που μαζεύτηκαν τόσες μοναξιές μαζί! Τόσοι άσσοι.
Today's Soundtrack:
Monika
"This bloody something,
that freaks me out until the dark
and makes me shout.."
Πάντα μ' άρεσε το 11, γι' αυτόν ακριβώς το λόγο: 1 και 1.
Δυο 1, που όμως δεν έγιναν 1+1=2, αλλά έμειναν 1 & 1, δηλαδή 11.
Ο κάθε άσσος κουβάλησε σ' αυτή τη σχέση, στο 11, τη μοναξιά του, τη μονάδα του. Την ιδιαιτερότητά του. Και ήρθε και πλησίασε και κόλλησε με τον άλλον άσσο. Δυο χαρακτήρες, δυο άσσοι δίπλα-δίπλα. Δεν αφομοιώθηκαν, δεν αλλοιώθηκαν, μα έριξε ο καθένας την περηφάνια του, τόσο ώστε να χωρέσουν ο ένας πλάι στον άλλο. Για πάντα. Και γέννησαν από κοινού έναν ολοκαίνουριο χαρακτήρα, που δεν είναι το άθροισμα των δύο επιμέρους χαρακτήρων, ούτε καν ο μέσος όρος τους, αλλά η κοινή, η συνισταμένη έκφρασή τους.
Σ' έναν κοινό αγώνα, υπό την ίδια ακριβώς θεώρηση. Στον ίδιο κοινό μαύρο φόντο. Δύο πρόσωπα, μια έκφραση.
* Αφιερωμένο στον Βίκτωρα, που έχει την τιμή να γιορτάζει μια τέτοια μέρα 11/11, κάθε χρόνο, πόσο μάλλον φέτος 11/11/11! Εύχομαι νάβρει γρήγορα το δικό του συμπληρωματικό-ταιριαστό άσσο, τόσο απλά και όμορφα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου