Βραδινή συντροφιά (x2)

J.-P. Manchette, «Τι λούκι!»
εκδ. Ελληνικά Γράμματα 2009

σελ. 221

Η πνιγμένη βιβλιοθήκη μου με πληροφορεί ότι ο Manchette είναι ο 2ος πιο πολυδιαβασμένος μου συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων (μετά τον Ellroy φυσικά). Επτά βιβλία του στριμώχνονται στα ράφια της, ένα μου έλειπε να συμπληρώσω τη λίστα με όλες τις μεταφράσεις του στα Ελληνικά.

Ο Manchette, από τη σπουδαία λογοτεχνική πόλη της Μασσαλίας, υπήρξε το «τρομερό παιδί» της γαλλικής αστυνομικής νουάρ λογοτεχνίας (Neo-Polar) και από τους πλέον πολιτικοποιημένους Γάλλους συγγραφείς. Γεννημένος το 1942, επηρεάστηκε βαθιά στα νεανικά του χρόνια από το Μάη του '68, κι αυτό φαίνεται έντονα στα σχεδόν πολιτικά-ανατρεπτικά μυθιστορήματά του. «Το αστυνομικό είναι μυθιστόρημα βίαιης κοινωνικής παρέμβασης», έλεγε χαρακτηριστικά. Στον πυρήνα του έργου του υπάρχει το χάος του κόσμου και η τρέλα των ανθρώπων, με αντιήρωες χαμένους σε άδειες κοινωνίες.

Έγραψε μανιωδώς τη δεκαετία του '70. Το 1981 έγραψε ίσως το μικρό του αριστούργημα, την «Πρηνή θέση του σκοπευτή» (εκδ. Άγρα, 1998) και έκτοτε σταμάτησε απότομα την εκρηκτική πορεία του στο αστυνομικό μυθιστόρημα. Ασχολήθηκε με το σαξόφωνο και τη τζαζ, με μεταφράσεις και κριτικές λογοτεχνίας, σενάρια για τον κινηματογράφο, ώσπου το 1989 μπήκε ξανά στη διαδικασία συγγραφής μιας τριλογίας, που μέσα απ' τις σελίδες τις θα παρουσίαζε την πολιτική κατάσταση της Γαλλίας των δεκαετιών '50-'60. Δεν πρόλαβε.. Άφησε ημιτελές το πρώτο μέρος («Η πριγκίπισσα του αίματος», εκδ. Άγρα, 2002) κι εμάς με τη γλυκειά απορία του τι μπορεί να μας επιφύλασσε η συνέχεια.

Στο «Τι λούκι!» μας παρουσιάζει την ιστορία ενός μοναχικού πρώην χωροφύλακα και νυν ιδιωτικού ντετέκτιβ στο Παρίσι, που παίζει σκάκι και πίνει ουίσκι, διαβάζει «Λε Μοντ» και «Φρανς Σουάρ» και αναλαμβάνει ευτελείς και μάλλον ακίνδυνες υποθέσεις. Και πλήττει αφάνταστα!

Όταν, ωστόσο, του αναθέτουν να διαλευκάνει την εξαφάνιση μιας τυφλής κοπέλας, βρίσκεται μπλεγμένος σε μια υπόθεση με παραθρησκευτικές οργανώσεις, Βρετόνους ναζί, ναρκωτικά, χαρτοπαικτικές λέσχες και ξέπλυμα χρήματος. Η δουλειά του γίνεται επιτέλους διασκεδαστική. Και μάλιστα, μέχρι θανάτου...

Ανυπομονώ!

* Με λύπη μου πληροφορήθηκα ότι ο εκδοτικός οίκος «Ελληνικά Γράμματα» έκλεισε, όντας ο πρώτος του χώρου που βάζει λουκέτο. Με ιστορία που ξεκινά το 1957 και κύριο αντικείμενο την έκδοση ακαδημαϊκών και επιστημονικών συγγραμμάτων. Το 2001 το 51% πέρασε στα χέρια του ΔΟΛ και το 2007 το 100%. Τελικά ό,τι πιάνει στα χέρια του αυτός ο οργανισμός γίνεται άνθρακας..
Εκτιμώ ότι τους επόμενους μήνες θα βγούνε πολλές προσφορές των βιβλίων του, τα οποία ζητά να διαχειριστεί το Σωματείο των εργαζομένων του. Μ' αυτή την αφορμή και προκειμένου να μη χάσω ένα αντίτυπο, έσπευσα να προμηθευτώ το «Λούκι».
Πάντως στο site των εκδόσεων είναι σαν να μη συμβαίνει τίποτα.