πώς τελειώνουν..

...χάριν του παλιού καιρού, σκέφτηκε, κι έπειτα αντιλήφθηκε, κατάπληκτη, τι είχε πει - του παλιού καιρού; Όταν όμως αναλογίστηκε το ζήτημα συνειδητοποίησε πως ήταν αλήθεια: ο χρόνος που πέρασαν μαζί, αυτή κι εκείνος, είχε τελειώσει. Είχαν διασκεδάσει, και ήταν καλό αγόρι από πολλές απόψεις, όμως είχε τελειώσει. Καθόταν στον καναπέ και τον παρατηρούσε. Κάτι της έλεγε, αλλά εκείνη δεν τον άκουγε. Ήταν σαν να βρισκόταν πολύ μακριά, πέρα από την ακτίνα ακοής της.

Ξαφνικά, σχεδόν δεν τον ήξερε - θα μπορούσε να είναι ένας άγνωστος, ένας υπηρέτης που νοικοκύρευε το δωμάτιο ή ένας άστεγος που είχε μπει περιπλανώμενος από το δρόμο. Θα μπορούσε να ήταν οποιοσδήποτε.

Είναι παράξενος ο τρόπος που έχουν τα πράγματα να διαλύονται, ενόσω το κορμί εξακολουθεί να είναι ευδαιμονικά ανίδεο για το τι συμβαίνει. Είχε εξαντλήσει ό,τι ήταν από αυτόν χωρίς να το ξέρει, και τώρα είχε τελειώσει. Θα ακολουθούσε η συνηθισμένη αναστάτωση, κλάματα και παρακάλια, φωνές και αλληλοκατηγορίες, όμως δεν θα διαρκούσαν για πολύ. Ήταν παλιά καραβάνα στο να τελειώνει καταστάσεις.

* Από το αστυνομικό μυθιστόρημα του Benjamin Black, «Ο ασημένιος κύκνος».
Benjamin Black είναι το λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Ιρλανδού συγγραφέα John Banville, βραβευμένου με Booker Prize 2005 για το μυθιστόρημά του «Η θάλασσα».