Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

When the stars go blue


Απόψε θα βγω. Έχει φεγγάρι απόψε. Θα βγω έξω, σ'το λέω να το ξέρεις. Και τι φεγγάρι..!

Dancing when the stars go blue,
dancing when the evening fell.

Εντάξει, δε θα χορέψω κιόλας, δεν ξέρω χορό όπως εσύ. Ίσως τίποτα δεν ξέρω να κάνω τόσο καλά όσο εσύ. Ίσως.. ίσως ξέρω ένα τελικά.. ίσως ξέρω να κοιτάζω όπως κανένας άλλος. Και αυτό θα κάνω κι απόψε, θα κοιτώ όπως άλλος κανείς το φεγγάρι. 

Laughing with your pretty mouth,
laughing with your broken eyes.

Κι εκεί που θα 'σαι απόψε, εκεί που θα χορεύεις και θα γελάς κάτω απ' το μελαγχολικό φεγγάρι και τ' αστέρια, να ξέρεις ότι αυτή δεν είναι άλλη μια συνηθισμένη βραδιά. Μπλε λέει ο κόσμος το φεγγάρι όταν εμφανίζεται για δεύτερη φορά ολόγιομο μέσα σ' ένα μήνα. Δε συμβαίνει συχνά, αλλά ούτε και σπάνια. Σπάνια συμβαίνει όμως να 'ναι και Αύγουστος, που 'χει το πιο όμορφο φεγγάρι! Σπάνια θα 'ναι απόψε λοιπόν, κι αφού το θέλουν μπλε, μπλε 'θε να 'ναι.

Where do you go when you're lonely?
Where do you go when you're blue?

Όμως πες μου, σε παρακαλώ, πες μου.. πού θα 'σαι απόψε; Πού θα γυρνάς, πού θα χορεύεις και θα γελάς μοναχικά, μακριά απ' τα κίτρινα φώτα του κόσμου;


Θυμάμαι πού συχνάζαμε μαζί, αλλά δεν έμαθα ποτέ μου σε ποια μέρη κρύβεσαι όταν έρχεται αυτή η γλυκιά μελαγχολία (..when you're blue), αυτή η εσωτερική μοναξιά που κάνει το φεγγάρι και τ' αστέρια να μοιάζουν μπλε όλες τις μέρες του χρόνου.

I'll follow you, when the stars go blue.

Απόψε θα μάθω, θα σ' ακολουθήσω! Θα 'ρθω να σε βρω, απόψε. Απόψε που τ' αστέρια και το πιο όμορφο φεγγάρι θα 'ναι μπλε (ή μήπως εμείς μόνο θα 'μαστε που θα τα βλέπουμε έτσι..). Και σ' το υπόσχομαι εσένα μόνο να κοιτάζω, όπως άλλος δε μπορεί κανείς.

When the stars go blue.


* Μπλε φεγγάρι απόψε και σας τραγούδησα το τραγούδι του Ryan Adams, "When the stars go blue". Επειδή είμαι σίγουρος ότι η οπτική μου γωνία το αδικεί, ακούστε το εδώ στην πιο γλυκιά διασκευή ever, από την Ιρλανδέζικη οικογενειακή μπάντα των Corrs και τη φιλική συμμετοχή του Bono (των U2). Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς! Αφιερωμένο στην αγαπητή μου Γ. που το περασμένο Σάββατο έγινε νυφούλα και τη γλυκύτατη Α. που θα το καταφέρει την ερχόμενη Κυριακή, με την ευχή τα καλά τους τα αγόρια να μην τις αφήσουν απ' τα μάτια τους ποτέ.

2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος1/9/12, 10:06 π.μ.

    adis99, ελπίζουμε χθες βράδυ να απόλαυσες το μπλε φεγγάρι... Να αναμένουμε σχετική ανάρτηση να δούμε τι χάσαμε εμείς που είχαμε καταρρακτώδη βροχή και 15 βαθμούς;;;
    Σ.

    ΥΓ. Καλό Φθινόπωρο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καμιά φορά η προσμονή είναι γλυκύτερη και τα συναισθήματα που δημιουργεί πιο έντονα από το ίδιο το γεγονός. Αλλά καμιά φορά, πάλι, οι λέξεις δύσκολα βρίσκουν αμέσως σχήμα λόγου να περιγράψουν το ζήσιμο μιας εμπειρίας.
    Ας πω ότι το ολόγιομο φεγγάρι -καίτοι όχι μπλε- φαινόταν υπέροχο από το μπαλκόνι του χωριού, μακριά από κάθε είδους ενόχληση. Μα δεν είναι άλλη από την κατάλληλη συντροφιά που συνέβαλε τα μέγιστα για μια ξέγνοιαστη εμπειρία.

    Ώρες-ώρες ζηλεύω τη βροχή σας.. Αλλάζουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή