Άνδρας λευκός, ετών 32, πεζός επί πεζοδρομίου, ώρα αργάμιση κάπου στην Τούμπα. Διασταύρωση. Κοντοστέκεται. Κοιτάει αριστερά (όπως έμαθε από μικρός). Δυο αυτοκίνητα περιμένουν στο κόκκινο φανάρι τους. Κοιτάει δεξιά, ψυχή δεν υπάρχει. Ξανακοιτάει αριστερά (αυτό το έμαθε μεγάλος). Τα δυο αυτοκίνητα ακόμα περιμένουν καρτερικά. Κοιτάει μπροστά. Δεν υπάρχει φανάρι για πεζούς. Αποφασίζει να περάσει. Κάνει ένα βήμα, κάνει και δεύτερο. Κάνει ίσως και τρίτο, δε θυμάται.
Άνδρας λευκός, αγνώστου ηλικίας, στο δρόμο επί μοτοσικλέτας. Χωρίς κράνος, χωρίς φως, την ίδια ώρα στην Τούμπα. Στο ίδιο σταυροδρόμι. Κοιτάει μπροστά(;) μακριά, δυο αυτοκίνητα περιμένουν στο κόκκινο(;) φανάρι. Πλησιάζει με φόρα, χώνεται στο κενό που αφήνουν τα δυο αυτοκίνητα από το δεξί πεζοδρόμιο. Ξανακοιτάει μπροστά. Βλέπει άνδρα λευκό να διασχίζει πεζός το δρόμο.. να κάνει ένα βήμα.. αντανακλαστική βίαιη αντίδραση στις μανέτες των φρένων. Να κάνει δεύτερο βήμα.. η μηχανή σέρνεται με μπλοκαρισμένους τροχούς. Να κάνει τρίτο (και σωτήριο όπως αποδείχθηκε) βήμα.. το ανεξέλεγκτο φρενάρισμα συνεχίζεται μέχρι το απέναντι πεζοδρόμιο.
Ακολουθεί σύντομος σουρεάλ διάλογος αυτής της ζωής -που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι και της άλλης.
- Καλά, δεν είχες κόκκινο;
- Αν είχα κόκκινο...;!
Today's Soundtrack:
"Sure as I am breathing, sure as I'm sad,
I leave here believing more than I had
and there's a reason I'll be back"
Ανάβει πράσινο.
Τα δύο αυτοκίνητα διασχίζουν τη διασταύρωση και συνεχίζουν το δρόμο τους. Ο άνδρας ετών 32 περνά επιτέλους απέναντι και συνεχίζει την πορεία του που είχε διακοπεί. «...ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου», συνεχίζει και την προσευχή του που είχε διακοπεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου