nomobile

Εδώ και λίγες ημέρες "ξέχασα" το κινητό μου στο αυτοκίνητο ενός φίλου και φυσικά δεν μπήκα σε κανένα κόπο να πάω να το πάρω..
«Αν κατέβω στο κέντρο, θα στο φέρω», μου είπε.
«Άσε γι' αύριο» του απάντησα, «δεν καίγομαι»...
Εκείνος μένει στην Περαία. Μόνο οι βενζίνες να πάω και να 'ρθω αξίζουν περισσότερο από το Νόκια των 38 ευρώ και 90!

Χρόνια τώρα παλεύω να το "πετάξω" και δεν βρίσκω κουράγιο. Δεν είμαι δα και κανας κολλημένος με τα κινητά. Μετά το δανεικό του πατέρα που είχα στο στρατό, τούτο είναι μόλις το πρώτο μου και -πρώτα ο Θεός- το τελευταίο μου κινητό. Και λέω πρώτα ο Θεός νοώντας 2 πράγματα:

> Να μην πάθει τίποτα, να μην ..ξελιγωθεί η μπαταρία του και χρειαστεί να το αντικαταστήσω. Ήδη βέβαια, μετά από μια μικρή πτώση, σταμάτησε να κουδουνίζει όταν με καλούνε.. (τα βασικά δεν κάνει δηλαδή, χεχε!). Μικρό το κακό. Και ήταν συγκινητικές οι προτάσεις φίλων μου να μου δώσουν τις δευτερο-τρίτες δικές τους συσκευές, όλες τους καλύτερες και καινουργότερες από το δικό μου. Θα δεχόμουν αν έστω και μία από αυτές ήταν συμβατική νόκια. Τι να κάνουμε, αυτές μόνο ξέρω να χειρίζομαι και πλέον i'm a too old dog to be teached new tricks.

> Να καταφέρω να απαλλαχτώ από δαύτο! Τον ερχόμενο Δεκέμβρη κλείνω 5 χρόνια ..χρήστης. Κι όπως με όλων των ειδών τις εξαρτήσεις, έτσι και μ' αυτή, το πρώτο βήμα προς την απεξάρτηση είναι η παραδοχή ότι υπάρχει κόλλημα, υπάρχει πρόβλημα που απαιτεί λύση, έτσι δεν είναι κ. Ψυχολόγε των εξαρτήσεων; Ε, λοιπόν, εγώ το παραδέχομαι. Υπάρχει θέμα. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη περί αυτού από τη στέρηση που νιώθω 4 μέρες τώρα.. χεχε! Και οι φίλοι που μου πλασάρουν τις δικές τους συσκευές είναι περίπου σαν τα βαποράκια, χεχ, που δεν αφήνουν έναν χρήστη ν' αγιάσει βρε παιδί μου! «πώς θα σε βρίσκουμε;», «πώς θα μιλάμε;», «αν υπάρξει ανάγκη;»... Εγώ την εκ του σύνεγγυς επικοινωνία θέλω, τι να μου κάνει το κινητό, ε; Αλλιώς υπάρχει και το σταθερό, υπάρχει και το e-mail, υπάρχει και το blog βρε αδέρφια!

>>>

Με λένε a.99, είμαι 4 μέρες "καθαρός" και είμαι καλά!