Κοιτώ τη φωτογραφία και δεν τη χορταίνω. Πού είναι ο δρόμος και πού η ρόδα σκέφτομαι. Για την πίσω δεξιά μιλώ. Ψηλαφίζω τα ίχνη που άφησε στο διάβα της προς το "πεζοδρόμιο" και αναπλάθω τη στιγμή. Ακούω την αγωνία της να'βρει πρόσφυση, να ξεχυθεί στην ανηφορική ευθεία που ακολουθεί. Πώς, πού, με τι σκοπό. Και η ιστορία ξετυλίγεται όλη μπροστά μου. Πού κοιτούν οι μπροστινές και πού οι πίσω.. Τι συμβαίνει ακριβώς εκεί.. εκείνη τη στιγμή. Τι έγινε πριν και τι μετά.
Κι η εικόνα μου μιλά, μου εξηγεί. Μου ιστορεί όσα δεν είδα κι όσα δεν έζησα. Όσα κατά καιρούς διάβασα.
Θα έπρεπε να μείνει αυτή η ανάρτηση χωρίς λόγια, αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι η εικόνα μιλά και σε σας το ίδιο.
>>>
Αγωνίστηκε σε μόλις 67 GP σε 4 φουλ χρονιές και 2 σκάρτες.
67 αγώνες,
οι 66 με τη Ferrari.
Ο 1ος, ο αναγνωριστικός, με τη McLaren. Κατόπιν τον παρουσίασαν μια μέρα στον Enzo Ferrari όταν η ομάδα έψαχνε το νέο μεγάλο ταλέντο. Δεν τον έλεγες και νέο, βέβαια, μιας και ήδη μετρούσε 27 χρόνια ζωής όταν μπήκε στην F1. Κι ας έκλεβε εκείνος μονίμως 2 από το μέτρημα για να τον υπολογίζουν περισσότερο!!
Μολις τον είδε, λοιπόν, ο "Γέρος" του θύμισε έναν τεράστιο οδηγό των προπολεμικών χρόνων της F1, τον Tazio Nuvolari.. ήταν και οι δύο το ίδιο κοντοί! Και είπε "Let's give him a try!". Κι έτσι υπέγραψε για 1 χρόνο με τη Ferrari και δεν έφυγε ποτέ. Ή μάλλον όταν έφυγε, έφυγε μαζί της.
«Αν κάποιος μου έλεγε ότι έχεις τρεις ευχές - διάλεξε, θα έλεγα ότι η πρώτη θα ήταν να μπω στους αγώνες, η δεύτερη να μπω στην F1 και η τρίτη να οδηγήσω για τη Ferrari».
Τα υπόλοιπα είναι περίπου γνωστά. Τον λάτρεψαν εκατομμύρια φίλαθλοι ανά τον κόσμο, όχι σαν οδηγό της Ferrari, αλλά σαν οδηγό σκέτο. Τον λάτρεψαν και πολλοί οδηγοί. Σπάνιο. Η ικανότητά του να διατηρεί τον Έλεγχο εκτός ορίων ήταν κάτι απλησίαστο για τον συνηθισμένο οδηγό F1. Κι αυτό το είχε μάθει πρωταγωνιστώντας για χρόνια σε αγώνες ..snowmobile!!
«Αυτά τα μηχανάκια γλυστρούσαν πάρα πολύ! Κι αυτό με δίδαξε πολλά σχετικά με τον έλεγχο. Και η ορατότητα επίσης ήταν άθλια! Εκτός κι αν ήσουν πρώτος, δεν μπορούσες να δεις τίποτα μπροστά σου από το χιόνι. Αυτό με βοήθησε πολύ στις αντιδράσεις μου. Και φυσικά έκανε τον αγώνα στη βροχή παιχνιδάκι...»
Δεν κέρδισε ποτέ του πρωτάθλημα. Μόνο 6 νίκες, η πρώτη -μάλιστα- στο GP της πατρίδας του. Στο Καναδικό GP του 1978.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις κατατακτήριες του GP του Βελγίου, σαν σήμερα, στην εξαιρετικής σχεδίασης και ιδιαίτερα απαιτητική πίστα του Zolder, μια ..τακτική κίνηση απογείωσε μια για πάντα τον αρχηγό των Ατάκτων.
Εκείνος πετούσε για το χιλιοστό.
Ένα μονοθέσιο βγήκε εκτός γραμμής να του δώσει χώρο. Η τακτική κίνηση.
Εκείνος θέλησε αντανακλαστικά να περάσει εκτός γραμμής. Αυτό είχε μάθει. Ό Άτακτος.
(Σαν τότε, το 1979 στην πίστα της Dijon, που οι αταξίες του μας χάρισαν την καλύτερη μάχη δύο οδηγών στην ιστορία της F1. Ο Rene Arnoux με Renault και ο Άτακτος με Ferrari.)
100 μέτρα πτήση μέτρησαν. Ναι, με τη Ferrari του.
Η Ferrari έσκασε στην πίστα.
Εκείνος συνέχισε πιο πέρα.
>>>
Ο Niki Lauda, που ποτέ δεν του περίσσεψε καλή κουβέντα για κανέναν, είπε για 'κείνον:"He was the craziest devil I ever came across in Formula 1... The fact that, for all this, he was a sensitive and lovable character rather than an out-and-out hell-raiser made him such a unique human being".
1950-1982
Gilles Villeneuve
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου