Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Μονάχα δυο λεπτά


Λίγο ακόμα, δυο λεπτά και σηκώνομαι. Μισή ώρα πέρασε και σηκώθηκα μουσκεμένος απ' το στιγμιαίο άγχος της αργοπορίας. Φόρεσα τα δυο ρούχα που κρέμονταν από την προηγούμενη στην καρέκλα και σκόνταψα τρέχοντας βιαστικά προς το μπάνιο. Δυο χούφτες νερό στο πρόσωπο όλο κι όλο το πλύσιμο και γρήγορη ανακούφιση της μύτης με δυο φυσηξιές.

Δυο λεπτά πριν τις 8 σημείωνε το ρολόι μου πιέζοντας το λαιμό μου να ζυγίσω τις δυο επιλογές μου: βιαστικό φεύγα ή περήφανη καθυστέρηση; Επέλεξα το δεύτερο.

Θ' αργήσω δυο λεπτά.. Η φωνή στο άλλο άκρο της γραμμής συγκατένευσε υπομονετικά. Πρόλαβα δυο μπουκιές απ' το προχθεσινό κέικ, δυο γουλιές νερό για να κατέβει. Πού καιρός για ρόφημα.. δυο ώρες θα μ' έπαιρνε! Με δυο σακούλες σκουπίδια στο 'να χέρι, τα δυο γάντια στ' αριστερό, κατέβηκα δυο-δυο τα σκαλιά, πηδώντας με θόρυβο τα δυο τελευταία.

Δυο λεπτά χρειαζόμουν απ' το σπίτι στο αυτοκίνητο. Ευτυχώς η παγωνιά της περασμένης μέρας είχε αντικατασταθεί με μια μικρή υπόσχεση γλυκειάς ηλιακής προσμονής και η μίζα του Ρενώ χρειάστηκε μόλις δυο προσπάθειες να ξυπνήσει την κουρασμένη καρδιά του. Δυο ξερογκαζιές στη βουβαμάρα του πρωινού, δυο πεταχτά βλέμματα ότι όλα κι αυτή τη μέρα είναι συνηθισμένα: δεξιά στο δρόμο.. ησυχία, αριστερά στο πεζοδρόμιο.. τι είναι αυτό; Τι είναι αυτό το φανταχτερά χρωματιστό στο γκρίζο φόντο του πεζοδρομίου; στο γκρίζο φόντο της μέρας (άλλης μιας μέρας), στο γκρίζο των τελευταίων εβδομάδων (μηνών..). Δυο λουλουδάκια πεταμένα χάμω στη γκρίζα πλάκα του πεζοδρομίου.



Διονύσης Σαββόπουλος
"Στον καθρέφτη κάθε βράδυ στα κρυφά,
βλέπουνε να μεγαλώνουν μ' ένα φόβο στην καρδιά"





Δυο λεπτά, κάνω μέσα μου.. Τι γυρεύουν εδώ, τι θέλουν; Με κοιτάνε σα δυο γουρλωμένα μάτια. Με μικρά κοτσανάκια κι από δυο φυλλαράκια το καθένα και δυο μεγάλους μίσχους. Με κοιτάνε, μου γλυκογελάνε σκαστά μες στο μίζερο πρωινό. Τι κι αν είναι ψεύτικα; Μοιάζουν το μόνο αληθινό, το μόνο χρώμα στη μέρα μου, στη βδομάδα μου.

Πού θα ξανάβρω δυο έγχρωμα λεπτά;

Καλημέρα μικρά μου λουλουδάκια! Τι αξία έχουν δυο λεπτά.. Ας τα αργήσω κι αυτά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου