Έχεις δυο βδομάδες διορία για εξυπηρέτηση της μιας ώρας. Edit δυο βίντεο στον υπολογιστή, upload και sent link και τέλος.
Έχεις δυο βδομάδες διορία και επιλέγεις την τελευταία Παρασκευή, πριν την τελευταία-τελευταία Κυριακή. Και βάζεις την κάρτα μνήμης στο card reader και διαπιστώνεις ότι δεν ξυπνάει τίποτα. Τζίφος. Και παίρνεις τηλέφωνο τον Α. να σου λύσει το πρόβλημα. Δυνατός λύτης για κάθε πρόβλημα ο Α. Και ανοίγεις τα σπλάχνα του pc και μοντάρεις τα καλώδια σύμφωνα με τις οδηγίες που σου έδωσε ο Α. και για μία ακόμα φορά τον δικαιώνεις που σε βοήθησε από εκατό χιλιόμετρα μακριά. Στα τυφλά. Γιατί το reader παίρνει μπρος και διαβάζει κι εσύ κοπιάρεις ήδη τα βίντεα στο σκληρό.
Today's Soundtrack:
Ν. Πορτοκάλογλου | Α. Μπάμπαλη
"..κι αν είν' αργά, δεν είν' αργά για θαύματα"
Είχες δυο βδομάδες ολόκληρες διορία και συ το άφησες την τελευταία Παρασκευή.. καλά να πάθεις! Γιατί τα βίντεα, παρότι κοπιαρίστηκαν, δεν έπαιζαν στο pc! "Error 2048" σου λέει κι εσύ το κοιτάς σα χάνος! Κι αρχίζεις να ξύνεις το κεφάλι και να συνειδητοποιείς τα 2048 προβλήματα που αυτό σου δημιουργεί. Και γκουγκλάρεις μπας και βρεις λύση, τίποτα! Σβήνεις και ξανά απ' την αρχή.. μπα! Και ξαναπαίρνεις τηλέφωνο τον Α. Είναι ήδη αργάμιση Παρασκευής και ανανεώνεις το deadline για το πρωί του Σαββάτου.
Είχες δυο βδομάδες διορία και βρίσκεσαι ήδη στην παράταση.. στα χασομέρια του πολύ πρωινού του Σαββάτου. Και τριγυρνάς στην έρημη αγορά να βρεις καλώδιο, που σου 'πε ο Α., να συνδέσεις την camera με το usb. Το καλώδιο που φρόντισε να χάσει η αδερφή σου σε μια από τις πέντε μετακομίσεις της.. Μα η αγορά σε απογοητεύει. Σε στέλνει απ' τον Άννα στον Καϊάφα και πάλι πίσω και καλώδιο δε σου βρίσκει. Κι αρχίζουν οι παλμοί σου να ανεβαίνουν στο 2048 απ' τη φούρια και τη μανιώδη καταδίωξη ενός καλωδίου.
Έχεις ξεπεράσει κατά πολύ τη διορία σου, μα λίγο πριν το φινάλε -έτσι δε γίνεται πάντα; στη χειρότερη απόγνωση..- βρίσκεις το ανέλπιστο εκεί που πρώτα θα έπρεπε να είχες ψάξει. Και τρέχεις παράλληλα με το φορτισμένο deadline και επιχειρείς τη σύνδεση. Και πετυχαίνει.. και διαβάζει.. και λειτουργεί.. και ίσα που προλαβαίνεις να ξαναδικαιώσεις τον Α. μέχρι να κρασάρει ο κομπιούτερ..
Οι διορίες τελειώνουν οριστικά εκεί που τελειώνουν οι ελπίδες. Ακόμα και οι προσδιοριζόμενες ως απέλπιδες. Μ' αυτήν σφιχτά και χωρίς εκπνοή ανοίγεις, λύνεις, ξαναδένεις, ξανακλείνεις και πατάς το ΟΝ. Δουλεύει, μπαίνει, παίζει. Εκπνέεις.
Είχες δυο βδομάδες ολόκληρες διορία, μα σου πήρε άλλη μια μέρα. Για εξυπηρέτηση της μιας ώρας, edit δυο βίντεο στον υπολογιστή, upload, sent link και τέλος. Χαλάλι, κάτι έμαθες. Ότι ο Α. έχει συχνά -αν όχι πάντα- δίκιο. Ότι όταν ξεκινάς νωρίς, τελειώνεις και νωρίς. Ότι όπου μπλέκονται μνήμες, καλώδια και άυλες επικοινωνίες υπάρχουν 2048 σενάρια κάτι να πάει λάθος. Και ένα μονάχα να γίνουν όλα σωστά. Θα ξαναπαίξεις με τις πιθανότητες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου