Το κλικ

* της Νίνας Κουλετάκη

Όλα είναι θέμα «κλικ» και το θέμα είναι πότε θα γίνει το κλικ. Πότε θα έρθει αυτή η στιγμή, που όλα σου τα τσάκρα θ’ ανοίξουν ταυτόχρονα ή θα κλείσουν ερμητικά. Αυτά τα ελάχιστα δευτερόλεπτα που θα διαβείς τη λεπτή, κόκκινη γραμμή, που χωρίζει τον παλιό σου εαυτό από τον καινούριο, το γερό σου μυαλό από το σαλεμένο, την αγάπη από το μίσος σου, την σιωπή σου από την κραυγή, τον εγωισμό σου από την αποδοχή του άλλου όπως είναι, τα ταμπού σου από την τόλμη, τον παιδεμό από την πίστη.

Όταν γίνεται το κλικ, μπορεί να είναι για καλό ή για κακό αν και, καμιά φορά, οι έννοιες αυτές δεν είναι απόλυτα διακριτές. Ένα κλικ χρειάζεται ο φιλήσυχος οικογενειάρχης για να πάρει μια καραμπίνα και να θερίσει όποιον βρεθεί στο δρόμο του. Ένα κλικ είναι αρκετό για να καταρρεύσουν μέσα σου οι κοσμοθεωρίες και οι πεποιθήσεις μιας ζωής και να μπορείς να δεις τον κόσμο (σου) με άλλα μάτια. Ένα τόσο δα μικρούλι κλικ χρειάζεται, για να μετατραπεί η σιωπηλή λίμνη σε οργισμένο ποτάμι που πνίγει τα πάντα στο πέρασμά του. Ένα απειροελάχιστο κλικ φτάνει για να γίνεις -ίσως- καλύτερος άνθρωπος. Ή χειρότερος…

Ένα κλικ, για να περάσεις από την εξάρτηση (παντός είδους…) στην απεξάρτηση.

Ένα κλικ, για να αντιμετωπίσεις όλες σου τις φοβίες.

Ένα κλικ, για να σκοτώσεις ό,τι αγαπάς ή ό,τι -απλά- είναι ζωντανό.

Ένα κλικ, για ν’ αγαπήσεις ό,τι μισούσες.

Ένα κλικ, για ν’ απολαύσεις τον έρωτα γυμνό, χωρίς το ρούχο του εγωισμού.

Ένα κλικ.

Μόνο.

Κάποια στιγμή…

* Από το blog της, «ιγ' ι'». Ανάρτηση και σχόλια εδώ.