Ποιος έκλεψε το Πνεύμα των Χριστουγέννων;

Έξι Έλληνες συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας καλούνται να λύσουν το μυστήριο της εφετινής εξαφάνισης του χαρούμενου εορταστικού κλίματος.

Τεύκρος Μιχαηλίδης: «Το έκλεψε ο Παπανδρέου»
«Χριστούγεννα σημαίνει ζεστασιά, θαλπωρή, καλή διάθεση, αλληλοκατανόηση, σύσφιγξη σχέσεων, μια μικρή απόδραση από τη μίζερη καθημερινότητα, ελπίδα και προσδοκία για κάτι καλύτερο. Στερώντας μας όλα αυτά, οχυρωμένοι πίσω από προσχηματικά σκιάχτρα, ο κύριος Παπανδρέου και η παρέα του έκλεψαν το Πνεύμα των Χριστουγέννων. Το έκλεψαν και το έφαγαν. Μόνοι τους».

Πέτρος Μαρτινίδης: «Διέφυγε από τη χώρα»
«Κανείς δεν το απήγαγε. Στα αστυνομικά μυθιστορήματα οι απαγωγές είθισται να είναι κίβδηλες. Το ίδιο το θύμα τις οργανώνει συνήθως,για διάφορους λόγους.Εν προκειμένω, εξ ορισμού φιλειρηνικό, το Πνεύμα των Χριστουγέννων είχε κάθε λόγο να διαφύγει από μια χώρα με τόσο αμετανόητη ροπή σε εμφύλιους σπαραγμούς».

Δημήτρης Μαμαλούκας: «Το έφαγαν οι δανειστές»
«Το πτώμα βρισκόταν στη βάση του γκρεμού. Το ελαφρύ χιόνι που έπεφτε το είχε μισοσκεπάσει. Πέφτοντας είχε τσακιστεί πάνω στα βράχια. Φορούσε ακόμα τη στολή του Αγιου Βασίλη. Το αίμα πάνω στο έντονο κόκκινο του υφάσματος έδειχνε μαύρο. Σαν τον ουρανό πάνω από τα κεφάλια μας. “Το πνεύμα είναι, πάμε”, είπε ο υπαστυνόμος. “Του το ΄χα πει ότι θα το έτρωγαν οι δανειστές του”».

 Ανδρέας Αποστολίδης: «Ερωτηματικό η Λόρα»
«Προβληματίζομαι ανάμεσα στον Μαύρο Πιτ και τη συμμορία του, τον διαβόητο καθηγητή Μοριάρτι, τον ουραγκοτάγκο της οδού Μοργκ ή ακόμη και τον Φιλέα Φογκ, εν αγνοία του, επειδή το ρολόι του πήγαινε λάθος. Το μεγάλο ερωτηματικό για μένα είναι ο ρόλος της Λόρας του Ντμίτρι Ν.».
  

Αθηνά Κακούρη: «Εδολοφονήθη; Μακάρι!»
«Εφέτος, λέει, το Πνεύμα των Χριστουγέννων χάθηκε. Εψαξαν στα μαγαζιά και δεν το βρήκαν, έψαξαν στις ταβέρνες, στα ρεβεγιόν, στις κρουαζιέρες, μέχρι και στα φαστφουντάδικα έψαξαν. Ματαίως. Υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες ότιαπήχθη, ίσως μάλιστα και να εδολοφονήθη. Μακάρι! Γιατί αυτό δεν είναι παρά ένα ψευδεπίγραφο Πνεύμα των Χριστουγέννων. Το γνήσιο ζει και βασιλεύει και βρίσκεται εκεί που ήταν πάντοτε: μακριά από το αχόρταγο “εγώ”, συντροφιά με το παιδίον νέον, εκεί όπου η ψυχή χορταίνει με ταπεινοφροσύνη, με προσφορά, με συμπόνια, με το λίγο που όμως έρχεται από καρδιάς. Και του χρόνου, όλοι μας γεροί και λίγο πιο συνετοί!».

Πέτρος Μάρκαρης: «Έγινε “Νοέλ-μαϊμού”»
«Οσα χρόνια πίσω κι αν κοιτάξω, θυμάμαι τα Χριστούγεννα ως μια γιορτή της οικογένειας. Μόνο τις τελευταίες τρεις δεκαετίες που ταλαντευόμαστε μεταξύ Βαλκανίων και Ευρώπης, χωρίς να ανήκουμε ουσιαστικά ούτε στο ένα ούτε στην άλλη, μετατρέψαμε τα Χριστούγεννα σε ένα είδος “Νοέλ-μαϊμού”. Συνεπώς, πριν ρωτήσουμε ποιος μας έκλεψε τα Χριστούγεννα, ας αναρωτηθούμε μήπως μέσα στη γενική κρίση αξιών που περνάμε αφαιρέσαμε και από τα Χριστούγεννα την παραδοσιακή τους αξία».

Απόσπασμα από άρθρο της εφημερίδας «Το Βήμα», 30/12/2010. Διαβάστε το ολόκληρο εδώ.