Παρακολουθώ τώρα, εκτάκτως μεσημέρι Κυριακής, το Μουσικό Κουτί της περασμένης Τετάρτης, παρέα με μια γενναία μερίδα λιγκουίνι με ντοματίνια, συνοδεία του εξαιρετικού ροζέ που κάθε χρόνο φτιάχνει ο νονός μου στο κτήμα του. Και, να, μόλις έχει αρχίσει η εκπομπή και με πιάνει μια συγκίνηση εύκολη πλην όμως αναπάντεχη, από την εισαγωγή κιόλας, από τις πρώτες μουσικές νότες· με το πρώτο ριφ του Νίκου Πορτοκάλογλου από το My my, hey hey του αγαπημένου μου Neil Young.
Ήταν ίσως το πρώτο ξένο τραγούδι που άκουσα ποτέ ή μάλλον το πρώτο ξένο τραγούδι το οποίο θυμάμαι -με εξαιρετική διαύγεια μνήμης- να ακούω στο παλιό Sanyo του πατέρα, μικρός, στην προ-προ-Πετρίδη εποχή. Είχα βρει ψαχουλεύοντας στα κουτιά του μπαμπά, μαζί με τις κασέτες με τα αγαπημένα του δημοτικά τραγούδια, και μία με την ετικέτα ξένη μουσική, χωρίς άλλες λεπτομέρειες. Πρώτο τραγούδι της ήταν αυτό το χιλιοπαιγμένο αριστούργημα του Neil Young. Τα υπόλοιπα έχω ξεχάσει ποια ήταν, μπορεί να μην τα άκουσα και ποτέ, να μην προχώρησε καν παρακάτω η κασέτα, παρά να έμεινε σε ένα αέναο rewind & play. Κόλλησα.
Έχουμε κολλήσει με τις παρέες και μ' αυτή την εκπομπή, το Κουτί. Και κάθε Τετάρτη σχολάμε κάθε άλλη δουλειά ή υποχρέωση νωρίς και συντονιζόμαστε στις δέκα στην ερτ. Και σχολιάζουμε live με τον Άλεξ και τον Αντώνη τις ευφάνταστες διασκευές των μουσικών, τα τραγούδια των ερμηνευτών που μας ενθουσιάζουν με τη Μαρίνα και τον Νίκο. Με τον Άκη επιβεβαιώνουμε κάθε φορά την αγάπη μας για τον Πορτοκάλογλου, ενώ πρήζω συνέχεια τη Φανή για την αξεπέραστη γοητεία και τα φουστάνια της Ρένας.
Έτσι και τώρα, στέκω γοητευμένος από την υπέροχη συνάντηση του Κουτιού με τον Μητσιά και την Νταγάκη, που μπαίνει άνετα στο τοπ-3 των αγαπημένων μου έως τώρα Κουτιών. Συγκινημένος μ' ένα ριφ απ' το πρώτο δευτερόλεπτο.
Είναι κι ο Μανώλης που ψέλνει στη νύχτα να την πάρει γιατί τη σκέφτομαι ξανά, είναι κι η Γεωργία που σκαλίζει γλυκιές αναμνήσεις στα παλιά σινεμά, στην πρώτη σειρά αγκαλιά, στο λαιμό φιλιά.
Είναι κι αυτά τα ανεμίσματα της φούστας της Ρένας.
Είσαι κι εσύ, αγάπη, που σε λέγαμε πότε Περσεφόνη, καμιά φορά νεαρά κι άλλοτε Εκάβη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου