Ήταν, λέει, κάποτε ένας ζωγράφος, που πάνω στον οίστρο του τον μεγάλο, τον καλλιτεχνικό, θέλησε να ζωγραφίσει ένα άλογο αφηνιασμένο. Ένα στιγμιότυπο που θα εκπέμπει όλη αυτή την ωμή δύναμη και βιαιότητα του ζώου. Έβαλε όλη του τη μαεστρία και όλες του τις καλλιτεχνικές δεξιότητες κι όταν προς το τέλος κοίταξε από απόσταση τον καμβά ικανοποιήθηκε από το αποτέλεσμα. Είχε πετύχει να αποτυπώσει ακριβώς εκείνο που ήθελε. Την ορμή, το πάθος, την υπερβολική ένταση. Με όλες τις λεπτομέρειες, τα διογκωμένα μάτια, τις φουσκωμένες φλέβες, τη σύσπαση των μυών.
Ήθελε, τώρα, να βάλει και την τελευταία πινελιά που θα ολοκλήρωνε αυτό που είχε στο νου του. Ήθελε να αποτυπώσει τον αφρό που διέφευγε απ΄ τα χείλη του μανιασμένου ζώου, χαρακτηριστικό στοιχείο του συγκεκριμένου έργου του. Προσπάθησε μια και δυο, αλλά δεν τον ικανοποιούσε το αποτέλεσμα. Δεν είχε ούτε τη φυσικότητα ούτε την τυχαιότητα - τη διασπορά που επιθυμούσε. Και διόρθωνε τον καμβά και ξαναπροσπαθούσε από την αρχή. Μάταια! Μετά από πολλές προσπάθειες απελπίστηκε από την αδυναμία του να ζωγραφίσει τον αφρό. Και νευριασμένος σαν ήταν, πέταξε το πινέλο του με μανία προς τον πίνακα και έφυγε από το δωμάτιο. Αφού δεν μπορούσε να αποτυπώσει αυτή τη λεπτομέρεια, κι ολόκληρος ο πίνακας δεν άξιζε για κείνον.
Όταν, όμως, αργότερα ξαναγύρισε να συμμαζέψει τα εργαλεία του, παρατήρησε έναν τέλεια σχηματισμένο αφρό να ξεπετάγεται από το μισάνοικτο στόμα του αλόγου, ακριβώς έσι όπως τον είχε φανταστεί! Το πινέλο, που είχε πετάξει προς τον πίνακα και τώρα έστεκε ξερό στο πάτωμα, είχε αφήσει στον καμβά την τέλεια αποτύπωση της λεπτομέρειας που ώρες προσπαθούσε να συμπληρώσει.
>>>
Ένα τυχαίο γεγονός, μια φορά, το πέταγμα του πινέλου προς τον καμβά, μπόρεσε να φέρει ένα ιδανικό αποτέλεσμα, τον αφρό στα χείλη του αλόγου. Το ίδιο πέταγμα του πινέλου, όμως, αποκλείεται ποτέ να κατάφερνε να σχηματίσει όλο τον υπόλοιπο πίνακα, το άλογο με όλες του τις ορμές και τα μάτια και την ένταση και τη σύσπαση της στιγμής. Εκεί οπωσδήποτε χρειαζόταν η παρέμβαση του ζωγράφου, οι επιλογές του, η διάθεσή του, η θέλησή του, η ικανότητά του.
Το «τυχαίο» και οι συγκυρίες έχουν ένα -μικρό- όριο στο βαθμό επηρεασμού της ζωής μας. Κατεξοχήν καθοριστικές είναι οι δικές μας επιλογές, η διάθεση, η θέληση.
Αφιερωμένο στην όμορφη παρέα που δημιουργήθηκε τον περασμένο Νοέμβρη και χτίστηκε και δέθηκε αβίαστα και αυθόρμητα όλους αυτούς τους μήνες. Μέχρι χθες που έκλεισε τον επίσημο κύκλο της.
Τίποτα δεν έγινε τυχαία ή -αν θέλετε- ελάχιστα έγιναν τυχαία. Η σύνθεση του τμήματος, το θρανίο που καθίσαμε από την πρώτη ως την τελευταία μέρα, οι γνωριμίες, οι επιμέρους παρέες.. Όλα μα όλα καθορίστηκαν από ένα μάτσο ανθρώπινες επιλογές. Και πολύ θέληση και διάθεση και κόπο, φυσικά, από όλους μας.
Ακόμα-ακόμα και οι όμορφες «κακές» μας συνήθειες, ο «Τοίχος-Τοίχος» και ο «Κήπος», το «Sugar», είναι βγαλμένες μέσα από τις πιο ειλικρινείς μας διαθέσεις. Κι όπως λέει το τραγούδι του Μίλτου, οι «κακές» συνήθειες και όλες οι άλλες που ζήσαμε μες στη χρονιά, αυτές είναι που θα μας δένουν με τα παλιά, τα περασμένα.
Ραντεβού, πλέον, εκτός ασπαίτε. Το αξίζουμε.
Ήθελε, τώρα, να βάλει και την τελευταία πινελιά που θα ολοκλήρωνε αυτό που είχε στο νου του. Ήθελε να αποτυπώσει τον αφρό που διέφευγε απ΄ τα χείλη του μανιασμένου ζώου, χαρακτηριστικό στοιχείο του συγκεκριμένου έργου του. Προσπάθησε μια και δυο, αλλά δεν τον ικανοποιούσε το αποτέλεσμα. Δεν είχε ούτε τη φυσικότητα ούτε την τυχαιότητα - τη διασπορά που επιθυμούσε. Και διόρθωνε τον καμβά και ξαναπροσπαθούσε από την αρχή. Μάταια! Μετά από πολλές προσπάθειες απελπίστηκε από την αδυναμία του να ζωγραφίσει τον αφρό. Και νευριασμένος σαν ήταν, πέταξε το πινέλο του με μανία προς τον πίνακα και έφυγε από το δωμάτιο. Αφού δεν μπορούσε να αποτυπώσει αυτή τη λεπτομέρεια, κι ολόκληρος ο πίνακας δεν άξιζε για κείνον.
Όταν, όμως, αργότερα ξαναγύρισε να συμμαζέψει τα εργαλεία του, παρατήρησε έναν τέλεια σχηματισμένο αφρό να ξεπετάγεται από το μισάνοικτο στόμα του αλόγου, ακριβώς έσι όπως τον είχε φανταστεί! Το πινέλο, που είχε πετάξει προς τον πίνακα και τώρα έστεκε ξερό στο πάτωμα, είχε αφήσει στον καμβά την τέλεια αποτύπωση της λεπτομέρειας που ώρες προσπαθούσε να συμπληρώσει.
>>>
Ένα τυχαίο γεγονός, μια φορά, το πέταγμα του πινέλου προς τον καμβά, μπόρεσε να φέρει ένα ιδανικό αποτέλεσμα, τον αφρό στα χείλη του αλόγου. Το ίδιο πέταγμα του πινέλου, όμως, αποκλείεται ποτέ να κατάφερνε να σχηματίσει όλο τον υπόλοιπο πίνακα, το άλογο με όλες του τις ορμές και τα μάτια και την ένταση και τη σύσπαση της στιγμής. Εκεί οπωσδήποτε χρειαζόταν η παρέμβαση του ζωγράφου, οι επιλογές του, η διάθεσή του, η θέλησή του, η ικανότητά του.
Το «τυχαίο» και οι συγκυρίες έχουν ένα -μικρό- όριο στο βαθμό επηρεασμού της ζωής μας. Κατεξοχήν καθοριστικές είναι οι δικές μας επιλογές, η διάθεση, η θέληση.
Αφιερωμένο στην όμορφη παρέα που δημιουργήθηκε τον περασμένο Νοέμβρη και χτίστηκε και δέθηκε αβίαστα και αυθόρμητα όλους αυτούς τους μήνες. Μέχρι χθες που έκλεισε τον επίσημο κύκλο της.
Τίποτα δεν έγινε τυχαία ή -αν θέλετε- ελάχιστα έγιναν τυχαία. Η σύνθεση του τμήματος, το θρανίο που καθίσαμε από την πρώτη ως την τελευταία μέρα, οι γνωριμίες, οι επιμέρους παρέες.. Όλα μα όλα καθορίστηκαν από ένα μάτσο ανθρώπινες επιλογές. Και πολύ θέληση και διάθεση και κόπο, φυσικά, από όλους μας.
Ακόμα-ακόμα και οι όμορφες «κακές» μας συνήθειες, ο «Τοίχος-Τοίχος» και ο «Κήπος», το «Sugar», είναι βγαλμένες μέσα από τις πιο ειλικρινείς μας διαθέσεις. Κι όπως λέει το τραγούδι του Μίλτου, οι «κακές» συνήθειες και όλες οι άλλες που ζήσαμε μες στη χρονιά, αυτές είναι που θα μας δένουν με τα παλιά, τα περασμένα.
Ραντεβού, πλέον, εκτός ασπαίτε. Το αξίζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου