Θυμάμαι όταν ήμαστε μικροί και ρίχναμε σουτάκια στις μπασκέτες της γειτονιάς ή στήναμε "θρεί ον θρεί" στα γηπεδάκια του σχολείου, φωνάζαμε «..και σουτάρει ο Μπάνε» όταν έφευγε η μπάλα απ' τ' ακροδάχτυλα. Ή αντίστοιχα «..ο Γκάλης» ή «..ο Φάνης» ανάλογα με τις οπαδικές προτιμήσεις ή φυσικά «Σούμποτιτς για τρεις..» όταν βαρούσαμε απ' τη γωνία και η μπάλα κατέληγε κάπου πίσω απ' το ταμπλώ ή έβγαινε με περίσσεια δύναμη άουτ από την άλλη πλευρά.
Στα mid '00s στην κατασκήνωση, όμως, όλα μα όλα τα παιδιά ένα όνομα είχαν στα χείλη τους. Και στις φανέλες τους, φυσικά, αρκετά από αυτά.
«Κόμπε για τρειιιιιις!»
«Σπάσιμο της μέσης και Κόμπε για δύο..»
«Φεύγει στον αιφνιδιασμό και Κόμπε αφήνει τη μπάλα στο καλάθι».
Το Νεραϊδοχώρι σε τίμησε θρύλε Κόμπε, έτσι, με -ε στο τέλος, όπως σου έπρεπε όλα αυτά τα χρόνια. Και ήσουν εκεί, κάθε χρόνο, στα best-of της καλοκαιρινής σεζόν.
Ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις και την παρουσία σου στ' αμέτρητα μονά· ψήλωνες περισσότερο το μπόι μας, έμπαιναν και καναδυό κουφά παραπάνω.
Ώρα καλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου