Χίλια καλώς θα σμίξουμε

Πρόλαβα και προεξόφλησα ότι η φετινή δε θα 'ναι σαν την περσινή. Γιατί, πώς να το κάνουμε, η πρώτη φορά είναι πάντα η καλύτερη, η πιο αναπάντεχα εκπληκτική κι ανεπανάληπτη. Κι ας ήταν πιο ανώριμη, πιο άγουρη, λιγότερο μελετημένη.

Πρόσεχε, θα διαψευστείς, με μάλωσε μετρημένα ένας παλιόφιλος κι εγώ είπα θα το ρισκάρω για να διαψευστώ!

Ξεδιπλώνοντας απ' τα πριν τις πτυχές μιας ανυπόμονης αναμονής, το ρίσκο για μένα -έναν γραφιά συναισθημάτων και αναμνήσεων- είναι εκ των προτέρων ασφαλισμένο. Είναι αυτό που λένε οι σύγχρονοι win-win situation. Γιατί αν η επερχόμενη εμπειρία ξεπεράσει σε ορμή και σε ζέση το πρότερο βίωμα, τότε ρισκάρω με μια πιθανή εμπλοκή συναισθημάτων και περιγραφών· να είναι τέτοια η παραζάλη και η μέθη που να μην βρίσκει διέξοδο λυτρωτική ο φουσκωμένος χείμαρρος των λέξεων. Αν πάλι τα γεγονότα δεν φτάσουν το αποκορύφωμα του περασμένου καλοκαιριού, τότε δεν θα 'χω τι άλλο να προσθέσω στην περσινή ανταπόκριση.

[♪] πού 'ναι ο καιρός πουλάκι μου, πού 'ναι ο καιρός πουλί μου,

που σ' έκαμα βασιλικό και σ' έβανα στ' αυτί μου

έτσα παρέα όμορφη κι όποιος μονομεριάσει,

βαρέλια να 'χει τη ρακή όλη θα την ξοδιάσει [♪]

Πώς περιμένω αυτό το γαργάλημα στο αυτί από τις μελωδίες, άλλες έντεχνες, άλλες λαϊκές, άλλες παραδοσιακές κρητικές, πλεγμένες ματσάκια-ματσάκια σαν μοσχοβόλιστη ρίγανη απ' τσι κορφές του βουνού· να τρίβονται και να μεθούνε τις πιο ακριβές αισθήσεις μου. Άλλο το θέατρο φέτος, παρόμοια η εποχή. Αγκαλιά με την πανσέληνο τότε, κάτω από βροχή περσείδων φέτος, που έφεραν για στόλισμα οι μακρινοί κομήτες.

[♪] ξελησμονώ και τραγουδώ κι ύστερα το λογιάζω

πως έχω αγάπη στα μακρυά και βαριαναστενάζω

απόψε είν' η βραδιά καλή μα είναι μικιές οι ώρες

και δεν σας εχορταίνουνε των αμαθιώ μου οι κόρες [♪]

Δεν έχω αμφιβολία ότι μέχρι τις ώρες τις μικρές θα σιγοψέλνουμε συνοδεία λαούτου και ασκομαντούρας, παρακαλώντας με λαχτάρα το κι άλλο - κι άλλο τελειωμό να μην έχει, απόψε, παρέα με τ' αμούστακο βοσκαρουδάκι.