«Κουκουβάγια, θέλω να σου κάνω μια ερώτηση.»
«Τι ερώτηση θες να μου κάνεις;»
«Θέλω να μάθω γιατί είμαι τόσο αργό.»
Η κουκουβάγια άνοιξε τα τεράστια μάτια της, περιεργάστηκε το σαλιγκάρι, και μετά τα ξανάκλεισε.
«Είσαι ένα νεαρό σαλιγκάρι, κι όλα όσα έχεις δει, όλα όσα έχεις δοκιμάσει, το πικρό και το γλυκό, η βροχή κι ο ήλιος, η παγωνιά και η νύχτα, όλα αυτά πάνε μαζί σου, σε βαραίνουν, κι όπως είσαι τόσο δα, γίνεσαι αργό απ’ το βάρος.»
«Και τι κερδίζω που είμαι τόσο αργό;» ψιθύρισε το σαλιγκάρι.
«Α, σ’ αυτό δεν έχω απάντηση. Να την βρεις μόνο σου» είπε η κουκουβάγια και, με τη σιωπή της, του έδειξε ότι δε θα δεχόταν άλλες ερωτήσεις.
* Σου διάβασα το οπισθόφυλλο του βιβλίου «Η ιστορία ενός σαλιγκαριού που ανακάλυψε τη σημασία της βραδύτητας», του Λουίς Σεπούλβεδα (εκδ. Opera).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου