δις-6ος

κι εμπήκε χρόνος δίσεχτος και μήνες οργισμένοι

κι έπεσε το θανατικό, κι οι εννιά αδερφοί πεθάναν

[Του νεκρού αδελφού, στ. 19-20]

Με το Ιουλιανό Ημερολόγιο, που θεσπίστηκε από τον Ιούλιο Καίσαρα σύμφωνα τις προτάσεις του Αλεξανδρινού αστρονόμου Σωσιγένη (46 π.Χ.), ο Φεβρουάριος μετατέθηκε από τελευταίος μήνας του έτους σε δεύτερος, αμέσως μετά τον Ιανουάριο, και είχε 30 μέρες. Μεταξύ της 24ης και 25ης Φεβρουαρίου πρόσθεταν μία επιπλέον μέρα, δηλαδή η 24η Φεβρουαρίου υπολογιζόταν δύο φορές. Κι επειδή η μέρα αυτή ήταν η έκτη μέρα πριν από τις Καλένδες του Μαρτίου (1η Μαρτίου), η δεύτερη 24η Φεβρουαρίου που προστέθηκε ονομάστηκε δις έκτη μέρα, δηλαδή δεύτερη έκτη μέρα πριν από το Μάρτιο. Με τον καιρό, ο όρος "δίσεκτο" έμεινε για ολόκληρο το έτος που έχει μία μέρα περισσότερη από τα κοινά.

Αργότερα, από τον Φεβρουάριο αφαιρέθηκε μία μέρα και άλλη μία επί του Αυγούστου, που προστέθηκε προς τιμή του αυτοκράτορα στον μήνα Αύγουστο. Έτσι ο Φεβρουάριος παρέμεινε με 28 μόνον ημέρες. Από τους μεταχριστιανικούς χρόνους η επιπλέον μέρα προστίθεται στο τέλος του Φεβρουαρίου, ο οποίος στο δίσεκτο έτος έχει 29 μέρες αντί για 28.

Για το δίσεκτο ή βίσεκτο χρόνο επικρατούν πλήθος προλήψεων και δεισιδαιμονιών, απόρροια της ρωμαϊκής επιρροής. Η δις έκτη εμβόλιμη μέρα θεωρείτο αποφράς και κατ' επέκταση όλο το έτος. Σ' αυτό πρέπει να συνετέλεσε το γεγονός ότι οι Ρωμαίοι θεωρούσαν τον Φεβρουάριο ως μήνα των νεκρών και πίστευαν ότι άφηναν τον Άδη και κυκλοφορούσαν για λίγες μέρες ανάμεσα στους ζωντανούς. Έτσι το δίσεκτο έτος δεν γινόταν η έναρξη εργασίας με μακροχρόνια διάρκεια, όπως φύτευση αμπέλων, θεμελίωση οικιών και σύναψη γάμου.

* Πηγή: ΣανΣήμερα.gr

>>>

Δεν ξέρω τι λέγαν τότε οι Ρωμαίοι ή αν φτύνουν ακόμα στον κόρφο τους οι προληπτικοί, εγώ τέτοια μέρα νιώθω σαν να μου 'χουν δώσει 24 ώρες, έτσι, χαριστικά! Ένα 24ωρο δώρο απ' τον ουρανό, απ' τ' αστέρια, απ' τον αέρα που φυσά μανιασμένα απ' το πρωί και κάνει τα σύννεφα έξω απ' το παράθυρό μου να τρέχουν βολίδα προς το Αιγαίο. Απ' τον κακό μας τον καιρό που κάνει χιόνι στη Νεάπολη και λιακάδα στη Θέρμη. Τι γλυκός καιρός! Για όλα τα γούστα...

Τι άλλο θέλεις καρδιά μου, τι.. 24 ολόκληρες ώρες.. να.. πάρ' τες, δικές σου! Σήμερα στο υπόσχομαι, δε θα στενοχωρηθώ, δε θα θυμώσω, δε θα κουραστώ στη δουλειά μα ούτε και θα τεμπελιάσω. Θα τρέξω, θα προσφερθώ, θα γελάσω, θα κλάψω.. ναι αμέ! Θα το φχαριστηθώ.. Μια μέρα δώρο είναι αυτή, ποιος δε χαίρεται με τα δώρα, με τέτοια δώρα, χμ! Μετά θα πιάσω την κιθάρα μου και θα σου γρατσουνίσω -γιατί όχι θα τραγουδήσω κιόλας- 'κείνο τον ξεχασμένο σκοπό που λέει ότι ξέρει τι θέλεις. Τι κι αν δεν βαστάει η φωνή μου..

Μια μέρα δώρο, χάρισμα απ' τον ουρανό, κι από μένα για σένα. Απ' τα χαράματα ως τα χαράματα.

«Δίσεχτα τα χρόνια» μου πιπιλίζουν στ' αυτιά. Δίσεχτες είναι οι ώρες των μίζερων. Μακριά από μας, καρδιά μου. Βάστα γερά και θα σου δώσω σύντομα ξανά, 24 ώρες χάρισμά σου!