silly games

 

[♪] Oh, baby
everytime I hear your name [/♪]
 

Την ώρα που η σιγανή μουσική ενώνεται με τα τύμπανα σε ύφος ρέγκε, αρχίζουν να λικνίζονται νωχελικά στον ρυθμό, στους ήχους. Η σάλα, η μουσική, η διάχυτη ερωτική ατμόσφαιρα, και τα σώματα δυο-δυο να χορεύουν ενωμένα, παραδομένα στο υπνωτιστικά αισθησιακό παρόν τους. Χέρια αιωρούμενα να περιγράφουν τις νότες, χέρια που αγγίζουν να περιγράφουν το αντικρινό κορμί· τα πόδια σταθερά στο πάτωμα, μα ακούραστα στη ζεστασιά του λικνίσματος πλεγμένα. Είναι και τα κεφάλια που γέρνουν στη ζήση της στιγμής, τα μάτια που γεύονται πιο καλά ασφαλισμένα. Νοτίζει η γλώσσα τα αδρόσιστα χείλη, που πόθο να σμίξουν με τα απέναντι έχουν.

[♪] Oh, baby
It's a tragedy that you hurt me
We don't even try [/♪]

Και μετά αγκαλιάζονται. Τα μαλλιά της στον ώμο του, στο λαιμό της τα φιλιά του. Μια σταγόνα την πλαϊνή ταπετσαρία αυλακώνει· πράγματι, είναι φορές που και οι τοίχοι ιδρώνουν. Οι κινήσεις σταματούν, ζεστές οι ανάσες το δέρμα χαϊδεύουν. Πώς ο χρόνος να μη χάσει μια στιγμή, πώς της καρδιάς ο παλμός να μη χάσει έναν χτύπο, όταν η μουσική πρόταση φτάνει στην κορύφωσή της.

[♪] I know you feel the same
I can see it in your eyes [/♪]

Σε λίγο το τραγούδι τελειώνει, τα σώματα ξεκολλάνε, κι από ένα ντροπαλό χαμόγελο φωτίζει τα ξαναμμένα πρόσωπα.

***

Σε σένα που δεν το είδες γιατί ίσως η τύχη δεν σ' άφησε, σε όλους μας που φέτος δεν το βιώσαμε γιατί ένας αόρατος σπόρος δεν μας άφησε, σου μετέφερα με γράμματα μια σκηνή, ένα τραγούδι, έναν αισθησιακό χορό από το "Lovers Rock", της μίνι σειράς Small Axe του Steve McQueen, ο οποίος μας πλημμύρισε με κάθε δυνατό οπτικοακουστικό τρόπο αυτά που χάσαμε τον χρόνο που πέρασε· τα τρυφερά αγγίγματα, τις μουσικές αγκαλιές, των κλειστών ματιών τα όνειρα, των χειλιών το γλυκό μοίρασμα, την απάνεμη κρυψώνα του λαιμού του αγαπημένου προσώπου.

[♪] But I've got no time to live this lie
No, I've got no time to play your silly games [/♪]

Είναι χρόνος, πια, το ανόητο αυτό παιχνίδι να τελειώνει· νομίζω.

Janet Kay, "Silly Games", by Dennis Bovell

 

* Το κείμενο αποτέλεσε συμμετοχή στο κάλεσμα του περιοδικού Cinematek σε μια ειδική έκδοση με θέμα Ο κόσμος που λιώνει. Η ευθύνη για τη μη πρόκριση ανήκει αποκλειστικά στον συντάκτη του :-(