un

Τις μικρές ώρες, τότε που η νύχτα έχει καλύψει τους πολλούς θορύβους άλλης μιας μάταια κοπιαστικής ημέρας, όταν το μόνο που ακούγω κάτω απ' τα σκεπάσματα είναι οι άγρυπνοι λυγμοί του σκύλου στην αυλή και κάποτε τα γουργουρίσματα του αθόρυβου ψυγείου στην κουζίνα· και λίγο προτού τα μάτια παραδοθούν στο γλυκό χνώτο του ύπνου, βάζω καμιά φορά και ακούω αυτή τη γαλήνια μελωδία, νανούρισμα και προσευχή και μοναξιά μαζί.

[♪]

Και ξεγελώ τον φόβο μου, ότι υπάρχει τελικά ομορφιά σ' αυτόν τον κόσμο.

Και κάποιες φορές κοιμάμαι πριν τελειώσει.

Μα κάποιες φορές τελειώνει πριν κοιμηθώ. Εκείνες ακριβώς τις ώρες, σε σκέφτομαι.