Αντίδωρο

Today's Soundtrack:
«Σ' ευχαριστώ»
Μάνος Ξυδούς
"Σ' ευχαριστώ που μ' άκουσες απόψε,
η σιωπή σαν βάλσαμο κυλούσε από τα μάτια σου."




Μια μπάλα μπάσκετ, κάμποσες μπλούζες, αμέτρητα βιβλία, το πατίνι που ποτέ δεν ήρθε (άσκησε βέτο τότε η μητέρα.. αχ! γιατί όχι; γιατί να μην φάω από νωρίς το κεφάλι μου να βάλω μυαλό, γιατί;), το ταλαιπωρημένο και χαρακωμένο μου swatch. Τα δώρα της νονάς ήτανε πάντοτε ιδιαίτερα. Και περιποιημένα δε λέω. Μα δεν ήταν η περιποίηση μόνο που μέτραγε..

Αργότερα έβαλε κι άλλο βέτο η μαμά.. να μην ξαναστείλει δώρα η νονά! «Φτάνει, μεγάλωσε το παιδί, δε χρειάζεται». Κι ανέλαβε η οικογένεια να καλύψει την έλλειψη. Και αφιέρωνε χρόνο στην αναζήτηση του κατάλληλου, του ταιριαστού, του χρήσιμου. Μα δεν ήταν ο αφιερωμένος χρόνος μόνο που μέτραγε..

Κάποτε έβαλα εγώ βέτο στη μητέρα. «Φτάνει, μεγάλωσα πια, δε χρειάζομαι ιδιαίτερο δώρο από σας, μου αρκεί που σας έχω!». Μα οι γονείς θεώρησαν ότι το μήνυμα είχε μόνο αυτούς για παραλήπτες, εξαιρώντας τις αδερφές μου, οι οποίες ανέλαβαν να καλύψουν εκ νέου το κενό. Και έβαζαν κόπο -το αναγνωρίζω- να ανιχνεύουν, να συμβαδίζουν κάθε φορά με τα γούστα μου και να μου προσφέρουν το όμορφο, το μοντέρνο. Μα δεν ήταν ο κατατεθημένος κόπος μόνο που μέτραγε..

Βέτο δεν ξαναμπήκε σε κανέναν. Διευρύνθηκαν έτσι και οι δρόμοι των δώρων από φίλους. Ποτέ δεν έλλειψαν. Ένα T-shirt που ταξίδεψε απ' το Μπριζ, μία κάρτα που έφτασε στον Έβρο, μια ξύλινη σβούρα απ' το εργαστήρι του Τζεπέτο και δεκάδες βιβλία που συντρόφευσαν τα βράδια μου. Αμέτρητα δώρα όμορφα, χρήσιμα, παράξενα, τοσοδούλικα, δώρα συμπυκνωμένης σκέψης. Της δικής τους συμπυκνωμένης σκέψης. Μα δεν ήταν η σκέψη μόνο που μέτραγε..

>>>

Περιποίηση.. χρόνος.. κόπος.. σκέψη.. Κοίτα να δεις τι θησαυρός κρύβεται πίσω από ένα δώρο. Τέτοιος που ακυρώνει σχεδόν το ίδιο το δώρο. Το προσπερνά. Το υπερνικά.

Εμένα μου αρκεί η αγάπη σας, αλήθεια! Βέβαια κι αυτή η αγάπη που ζητώ είναι πανάκριβη και δυσεύρετη, το ξέρω, μήπως έχει καμιά προσφορά όμως λόγω των ημερών ;-) Τη θέλω πάσει θυσία..

(από τα εξερχόμενα του ηλεκτρονικού μου ταχυδρομείου)

Από το πρώτο δώρο που θυμάμαι μέχρι το τελευταίο, το χθεσινό, αυτό μετράει. Η αγάπη με την οποία αναζητήθηκε, επιλέχθηκε, προετοιμάστηκε, προσφέρθηκε. Από τη νονά μου και τους δικούς μου, απ' όλους τους κατά χρόνους φίλους, δεν ξέρω ειλικρινά πού φώλιασαν τα δώρα τους. Κρατώ στις θύμησες γερά, ωστόσο, την αγάπη που τα συνόδευε. Κι αυτό το αυθόρμητο "ευχαριστώ" είναι το ελάχιστο αντίδωρό μου.

<<<

110 αναρτήσεις

5300 επισκέψεις

1 χρόνος adis99.blogspot

Σας ευχαριστώ που με αντέχετε,

από την πρώτη ανάρτηση

ως αυτή, την τελευταία.