Σύγκρουση πολιτισμών σήμερα το πρωί. Στην Αριστοτέλους, ω, ναι!
Από τη μια μεριά μια φιλαρμονική του δήμου Βεροίας, που με τα χάλκινά της έκανε τον περαστικό κόσμο να χαμογελάσει πρωινιάτικα.Μια ντουζίνα όργανα και κάμποσες ευγενικές κοπελίτσες που μοίραζαν το πρόγραμμα εκδηλώσεων «Βέροια, εύηχη πόλη». Πράγματι, εύηχη και ιδιαίτερα όμορφη πόλη -και προσωπική μου αγαπημένη- η Βέροια. Κι ένα πρόγραμμα μουσικής δρόμου που θα ζήλευαν πολλές επαρχιακές ευρωπαϊκές πόλεις.
Ο κόσμος χειροκροτούσε αυθόρμητα, σχεδόν συγκινημένος στις μουσικές του Κουστουρίτσα, του Μίκη και του Μάνου, που τόσο όμορφα και χαρούμενα και ..αλέγκρα αποδίδονταν από τη μπάντα.. εύγε στα παιδιά! Ναι, ναι, παιδιά, από 20 ως 26-27 το πολύ.
Ανεβαίνοντας στην ευωδιαστή γωνία του Τερκενλή, οι αισθήσεις μου έπιασαν μια κίνηση στο βάθος της. Μια όχληση. Κοντοστάθηκα και προσπάθησα να ξεχωρίσω την ερχόμενη βαβούρα, από το Εντερλέζι που τόσο μαγευτικά έπαιζε στο μπακγκράουντ. Σε λίγο τα μάτια μπόρεσαν να διακρίνουν τις κόκκινες σημαίες και το μακρύ πανό. «Να πτωχεύσει η πλουτοκρατία, όχι ο λαός» ήταν το μήνυμά τους. Και η βαβούρα των συνθημάτων έγινε θόρυβος ενοχλητικός, αποκρουστικός. Άι... Π.Α.Τ.Ε..... να χαθείτε από κει!!
Κι έτσι η καλυτερότερη έκπληξη του πρωινού, βγαλμένη απ' τα χωνιά των χάλκινων και τις τρομπέτες και τα τύμπανα, έγινε νεύρο και τσατίλα και αηδία που ξεπήδησε από τις σηκωμένες γροθιές και τα συνθήματα του δρόμου για «μπινέδες» και «εργάτες» και «δίκαια».
«Θεσσαλονίκη, κακόηχη πόλη», πόλη των πτωχευμένων μυαλών, χεχ!
Από τη μια μεριά μια φιλαρμονική του δήμου Βεροίας, που με τα χάλκινά της έκανε τον περαστικό κόσμο να χαμογελάσει πρωινιάτικα.Μια ντουζίνα όργανα και κάμποσες ευγενικές κοπελίτσες που μοίραζαν το πρόγραμμα εκδηλώσεων «Βέροια, εύηχη πόλη». Πράγματι, εύηχη και ιδιαίτερα όμορφη πόλη -και προσωπική μου αγαπημένη- η Βέροια. Κι ένα πρόγραμμα μουσικής δρόμου που θα ζήλευαν πολλές επαρχιακές ευρωπαϊκές πόλεις.
Ο κόσμος χειροκροτούσε αυθόρμητα, σχεδόν συγκινημένος στις μουσικές του Κουστουρίτσα, του Μίκη και του Μάνου, που τόσο όμορφα και χαρούμενα και ..αλέγκρα αποδίδονταν από τη μπάντα.. εύγε στα παιδιά! Ναι, ναι, παιδιά, από 20 ως 26-27 το πολύ.
Ανεβαίνοντας στην ευωδιαστή γωνία του Τερκενλή, οι αισθήσεις μου έπιασαν μια κίνηση στο βάθος της. Μια όχληση. Κοντοστάθηκα και προσπάθησα να ξεχωρίσω την ερχόμενη βαβούρα, από το Εντερλέζι που τόσο μαγευτικά έπαιζε στο μπακγκράουντ. Σε λίγο τα μάτια μπόρεσαν να διακρίνουν τις κόκκινες σημαίες και το μακρύ πανό. «Να πτωχεύσει η πλουτοκρατία, όχι ο λαός» ήταν το μήνυμά τους. Και η βαβούρα των συνθημάτων έγινε θόρυβος ενοχλητικός, αποκρουστικός. Άι... Π.Α.Τ.Ε..... να χαθείτε από κει!!
Κι έτσι η καλυτερότερη έκπληξη του πρωινού, βγαλμένη απ' τα χωνιά των χάλκινων και τις τρομπέτες και τα τύμπανα, έγινε νεύρο και τσατίλα και αηδία που ξεπήδησε από τις σηκωμένες γροθιές και τα συνθήματα του δρόμου για «μπινέδες» και «εργάτες» και «δίκαια».
«Θεσσαλονίκη, κακόηχη πόλη», πόλη των πτωχευμένων μυαλών, χεχ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου