pearl

Περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο, ο Μούντι είχε απογοητευτεί από την Περλ. Ένιωθε σαν να 'χε βουτήξει σε μια βαθιά, καθάρια μεγάλη λίμνη που ξαφνικά μετατράπηκε σε αβαθή λιμνούλα όπου το νερό του 'φτανε μέχρι το γόνατο.
Τι κάνεις τότε; Σηκώνεσαι όρθιος. Ξεπλένεις τα λασπωμένα γόνατά σου και βγάζεις τα πόδια σου απ' τον βούρκο. Και, μετά απ' αυτό, είσαι προσεκτικός. Ξέρεις πια ότι ο κόσμος είναι πιο μικρός απ' όσο περίμενες.
[...]
Μερικές φορές, ενώ πιστεύεις ότι όλα έχουν τελειώσει, βρίσκεις τον τρόπο. Όπως μετά από μια φωτιά σε λιβάδι, Είδα μία, πριν από χρόνια, έμοιαζε το τέλος του κόσμου. Το χώμα ήταν καρβουνιασμένο και κατάμαυρο, όλο το πράσινο είχε εξαφανιστεί. Αλλά αφού κάηκαν όλα, το έδαφος έγινε πιο πλούσιο και η βλάστηση ξαναφύτρωσε.
Το ίδιο είναι και οι άνθρωποι, ξέρεις. Ξαναρχίζουν απ' το μηδέν. Βρίσκουν τον τρόπο.

* Από το τρυφερό μυθιστόρημα της Celeste Ng, Μικρές φωτιές παντού, σε μετάφραση Ρίτας Κολαΐτη (εκδ. Μεταίχμιο).