Βραδινή συντροφιά

Τα νέα βιβλία που συντροφεύουν τα μοναχικά μου βράδια:

Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης, «Θεία Λατρεία: Προσδοκία και Όρασις Θεού»
εκδ. Ίνδικτος 2009
σελ. 259

Πρόσφατη επανέκδοση του βιβλίου του γέροντα Αιμιλιανού, από τη μεγάλη σειρά των τόμων με τις διδαχές και τους λόγους του, που έχει επιμεληθεί το Μοναστήρι της Ορμύλιας. Περιέχει ομιλίες του γέροντα που στοχεύουν κατευθείαν στον πυρήνα του ορθοδόξου βιώματος: στη θεία Λατρεία.
Στο ύφος που αγαπήσαμε στα περισσότερο δημοφιλή βιλία του «Περί Θεού λόγος αισθήσεως» και «Περί ζωής λόγος ελπίδος».

Μιας και μιλώ για την Ίνδικτο, να πω ότι πρόσφατα, μετά τους «Δαιμονισμένους» και τον «Ηλίθιο», κυκλοφόρησε σε νέα μετάφραση από τα ρώσικα και το «Υπόγειο», του Ντοστογιέφσκι φυσικά. Και η πληροφόρησή μου είναι ότι η Ίνδικτος είναι αποφασισμένη να εκδόσει το σύνολο του έργου του μεγάλου Ρώσσου συγγραφέα, πάντα σε φρέσκιες μεταφράσεις από την Ελένη Μπακοπούλου, η οποία ως τώρα έχει λάβει πολύ καλές κριτικές για το έργο της. Είχε, βλέπετε, να ανταγωνιστεί το σπουδαίο μεταφραστικό έργο του Άρη Αλεξάνδρου.
Το επόμενο που ετοιμάζεται και θα κυκλοφορήσει ως το καλοκαίρι, είναι το βιβλίο «Αδερφοί Καραμαζώφ».

>>>

Maurice Attia, «Το μαύρο Αλγέρι»

εκδ. Πόλις 2008
σελ. 400

Το γνώρισα φρεσκο-τυπωμένο στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης του 2009 και ενθουσιάστηκα με την πρώτη ματιά. Γιατί είναι το βιβλίο (και ο συγγραφέας) που συνεχίζει επάξια τη μεγάλη γαλλική σχολή της νουάρ αστυνομικής λογοτεχνίας (néo-polar), που αναγεννήθηκε τη δεκαετία του '70 με τα ανατρεπτικά (σχεδόν αναρχικά) έργα του Jean-Patrick Manchette, αλλά και αργότερα του πρόωρα -συγγραφικά τουλάχιστον- χαμένου Jean-Claude Izzo και τα υπέροχα μυθιστορήματά του για τη Μασσαλία.

Και στο έργο του Attia, επίκεντρο (γενικότερα) είναι η Μασσαλία. Και πώς να μην είναι άλλωστε, μιας και αποτέλεσε πρωτεύον λιμάνι κατά το κύμα της μετανάστευσης από το Αλγέρι προς τη Γαλλία όσων αναγκάστηκαν να ξεφύγουν από την εμπόλεμη πατρίδα τους, εκεί τριγύρω στο 1960-61.
«Το μαύρο Αλγέρι» είναι το 1ο μέρος μιας τριλογίας με ήρωα τον επιθεωρητή Πάκο Μαρτίνεθ και εκτυλίσσεται φυσικά στην Αλγερία, εν μέσω τρομοκρατικών επιθέσεων και πολιτικών διαβουλεύσεων για την ανεξαρτησία της. Η γνωστή φόρμα μαύρης αστυνομικής μυθιστορίας ενταγμένης στα πλαίσια, στο φόντο μιας πραγματικής -κατάμαυρης επίσης- ιστορίας.

Περισσότερα όταν καταφέρω να το ολοκληρώσω.