παγίδα

«Κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζεις σε ένα παιχνίδι ή στη ζωή σου είναι ένα από τα εξής τέσσερα: ένας εχθρός, ένα εμπόδιο, ένας γρίφος ή μια παγίδα. Αυτό είναι όλο. Κάθε άνθρωπος που συναντάς στη ζωή σου είναι ένα από αυτά τα τέσσερα πράγματα. Το μόνο που έχεις να κάνεις λοιπόν είναι να καταλάβεις τι είδους δοκιμασία έχεις μπροστά σου».

>>>

Όλη αυτή την ώρα, η Μπέθανι πληκτρολογεί στη συσκευή της, με τα λεπτεπίλεπτά της δάχτυλα να σφυροκοπούν το πληκτρολόγιο. Ο πνιχτός ήχος που βγάζει το τηλέφωνο μοιάζει σαν να ακούς κλακέτες φορώντας ωτασπίδες κι εκείνη είναι τόσο απορροφημένη που δεν προσέχει ότι την κοιτάς -ή δεν το δείχνει, τέλος πάντων, ότι έχει νιώσει το βλέμμα σου. Κοιτάς το προφίλ της και μετά το σημάδι στον λαιμό της, και σου θυμίζει κάτι που είχε πει κάποτε η μητέρα σου, λίγο πριν φύγει. Είχε πει: Ό,τι αγαπάς πιο πολύ, μια μέρα θα σε πληγώσει θανάσιμα.

Και καθώς φτάνετε στον προορισμό σας και καθώς η Μπέθανι πετάει το BlackBerry της στην τσάντα της και πηδάει έξω απ' το αυτοκίνητο, και καθώς συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να έχεις την τρυφερή στιγμή που ήθελες μαζί της, καθώς η καρδιά σου βουλιάζει και το μόνο που θέλεις τώρα είναι να φύγεις απ' την πόλη και να κρυφτείς καμιά δεκαετία, καταλαβαίνεις ότι η μητέρα σου είχε δίκιο: Ό,τι αγαπάμε περισσότερο μάς τραυματίζει χειρότερα. Όπως και ο πόθος μας γι' αυτό.

>>>

«Ο μόνος τρόπος για να νικήσεις έναν εχθρό είναι να τον σκοτώσεις. Τα εμπόδια είναι πράγματα που πρέπει να ξεπεράσεις. Να μάθεις την ιστορία τους, κομμάτι-κομμάτι. Είναι ο μόνος τρόπος για να λύσεις το πρόβλημά σου, αν όντως πρόκειται για ένα πρόβλημα εμποδίου και όχι για έναν γρίφο ή μια παγίδα.
Πρέπει να προσέχεις τους ανθρώπους-γρίφους και τους ανθρώπους-παγίδες. Τον γρίφο μπορείς να τον λύσεις, αλλά την παγίδα όχι. Συνήθως αυτό που συμβαίνει είναι να νομίζεις ότι κάποιος είναι γρίφος μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι τελικά είναι παγίδα. Αλλά τότε είναι πολύ αργά. Αυτή είναι η παγίδα».

Το Νιξ, Nathan Hill, εκδ. Αλεξάνδρεια