Ένα φιλί

[♪] Στην πόλη οδηγώντας αργά

τα σπίτια μπαλκόνια γυρτά,

ζωές που θα κρύβουν και αυτά [/♪]

Δυο τέτοιες ζωές συνέλαβα να σμίγουν την περασμένη Πέμπτη, εντός των τειχών, στα σκοτεινά, στα πεταχτά. Στα αυθόρμητα. Δυο ζωές σαν σκιές, δυο χείλη..

[♪] ..ένα φιλί, μόνο ένα φιλί [/♪]

Είναι η ώρα που γυρίζω πουρνό-πουρνό από τη νυχτερινή βάρδια, η ώρα που ανοίγουν τα πρώτα παντζούρια στα μπαλκόνια, η ώρα που η σκουπιδιάρα εκτελεί το τελευταίο της δρομολόγιο, η ώρα που τα σχολικά λεωφορεία μπλέκονται και μπλέκουν την πρωινή κίνηση στην αγχώδη διαδρομή τους για τα σχολεία. Η ώρα που ανοίγουν τις αυτόματες πόρτες τους τα μεγάλα σουπερμάρκετ. Και τα φώτα τους. Ή περίπου αυτή η ώρα.

Το "περίπου" είναι γιατί αυτή τη φορά δεν είχα καθυστερήσει την αναχώρησή μου από τη δουλειά, επίτηδες ώστε να προλάβω ανοιχτό τον αλφα-βήτα και να μην περιμένω. Που σημαίνει ότι όταν έφτασα, η ώρα ήταν παρα-δέκα, τα μπροστινά φώτα κλειστά, το ίδιο και οι τζαμένιες πόρτες. Το ότι το σουπερμάρκετ ήταν κλειστό είχε και τα καλά του: βρήκα θέση παρκαρίσματος ακριβώς μπροστά στο συγκρότημα, που θα με εξυπηρετούσε στη μεταφορά μερικών εξάδων νερού. Είχε όμως, όπως αποδείχτηκε, και τα πολύ καλά του!

[♪] Αμήχανα λίγο κοιτάς,

τι κοιτάς,

αγκαλιά να με πάρεις.

Θέλω ένα φιλί [/♪]

Κοιτώντας μια το ρολόι του megane και μια την είσοδο του σουπερμάρκετ, συνέλαβα με την άκρη του ματιού μου κίνηση εντός της υποδοχής. Η πρωινή υπάλληλος τακτοποιούσε τις τελευταίες εκκρεμότητες προτού ξεκινήσει ακόμα μια κοπιαστική ημέρα πέρα-δώθε στους διαδρόμους και πίσω από τα ταμεία. Ο πρωινός υπάλληλος έσπρωχνε το τρέιλερ βαρυφορτωμένο με επιμελώς τακτοποιημένα κουτιά.

Η πρωινή υπάλληλος επέστρεφε προς το πόστο της, το πρώτο ταμείο. Ο πρωινός υπάλληλος επέστρεφε από το βάθος του πρώτου διαδρόμου. Στη στροφή οι ματιές τους συναντήθηκαν. Δυο στιγμές μετά και τα σώματά τους συναντήθηκαν. Λίγο προτού τα τελευταία χωρίσουν, συναντήθηκαν και τα χείλη τους.

[♪] Ένα φιλί, και τα όνειρα γίνονται πάλι!

Η ζωή δανεική και μικρή,

μα στα χείλη σου μοιάζει μεγάλη [/♪]

* Οι στίχοι του Νίκου Μωραΐτη στο νέο τραγούδι της Χάρις Αλεξίου, Ένα φιλί, έμπλεξαν όμορφα με τις στιγμές του αληθινού περιστατικού. Ο φίλος μου ο Νικολής πρότεινε να βαφτίσω την ανάρτηση "τα άλφα-βήτα του έρωτα", ο παλιόφιλος ο Άκης σκέφτηκε με μιας το "και του πουλιού το γάλα". Να με συγχωρέσουν και οι δυο, παρότι γέλασα με την ψυχή μου με τις εναλλακτικές προτάσεις τους, θα παραμείνω σε έναν πιο καθωσπρέπει τίτλο, τιμής ένεκεν και στον ομώνυμο πίνακα (The kiss) του Gustav Klimt (1862-1918).